Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, οπότε ακόμη και σε μια υπόθεση, όπως είναι η συνάντηση με τον ντελιβερά, ο καθένας αντιδράει με άλλο τρόπο. Άλλοι είναι λίγο υπερβολικοί, άλλοι το παίζουν cool και άλλοι είναι όντως cool. Εσύ σε ποια κατηγορία είσαι;
Ο «τωρα, τωρΑΑΑΑ»
Είναι αυτός που παραπονιέται όλη την ώρα ότι ο ντελιβεράς αργεί και όταν επιτέλους έρχεται, τον κάνει να περιμένει, γιατί είναι ακόμη με το βρακί! Δεν ξέρω τι φάση είστε εσείς βρε παιδί μου, αλλά κάθεστε που κάθεστε και γκρινιάζετε επειδή πεινάτε, τουλάχιστον ασχοληθείτε και με κάτι άλλο μέχρι να έρθει το φαγητό! Ας πούμε μπορείτε -λέω εγώ τώρα έτσι ένα τυχαίο παράδειγμα- να ντυθείτε!
Ο «δεν παω»
Όταν είναι μόνος του, είναι ό,τι χειρότερο. Όταν όμως, έχει παρέα είναι σίγουρο ότι, δεν πρόκειται να πάει ποτέ να πληρώσει ο ίδιος, μιας και βαριέται ακόμη και αυτό να κάνει! Βαριέται που βαριέται να μαγειρέψει, βαριέται να πληρώσει και τον ντελιβερά!
Είναι επίσης, ο τύπος που για να μην σηκωθεί να πληρώσει θα σου πει «οκ, άσ’τον έξω να μη φάμε καθόλου!» Είναι ικανός να μην ανοίξει καν και να λιμοκτονήσει, απλώς για να μην το κάνει. Και αν σου φαίνεται υπερβολική αυτή η αντίδραση ένα σου λέω. Το ζω κάθε φορά με συγκεκριμένο πρόσωπο! Ο κόσμος έχει πολλά θέματα, γι’ αυτό καλό είναι να παίρνουμε τα χαπάκια μας.
Ο «λεφτα, λεφτα, ΛΕΦΤΑΑΑΑ»
Κλασικότατο παράδειγμα ανοργάνωτου ανθρώπου! Κάνει 2 ώρες να αποφασίσει τι θέλει να φάει, περνάνε και 40 λεπτά μέχρι να έρθει το φαγητό και μόλις ακούσει κουδούνι τρέχει σαν γατόπαρδος, που βλέπει το θήραμά του! Θέλω πραγματικά να μου γράψετε στα σχόλια, όσοι ανήκετε σε αυτή τη κατηγορία, το σκεπτικό πίσω από αυτή σας τη συμπεριφορά. Ευχαριστώ!
Ο «θελω να σε δω»
Είναι αυτός που κάθεται μελαγχολικά, κοιτάζοντας από το παράθυρο πότε θα ακούσει αυτόν το γαργαλιστικό ήχο από το καγκούρικο μηχανάκι του αγαπημένου του ντελιβερά. Η σχέση του με το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι σαν γλυκό love story της δεκαετίας του ’60. Είναι ένας ευαίσθητoς άνθρωπος, που αφήνει πάντα μπουρμπουάρ -συνήθως δεν ξεπερνάει τα 0,50 ευρώ!
Ο «το βρηκες το δρομο;»
Είναι εκείνος που μόλις έρχεται ο ντελιβέρας έχει το ύφος που έχει η μάνα μου, όταν γυρνάω σπίτι στις 5 το πρωί. Κοιτάει με σταυρωμένα χέρια και λέει » τι έγινε; το βρήκες το δρόμο;» Ο συγκεκριμένος τύπος, δεν έχει υπομονή. Αργοπορημένε ντελιβερά, κουράγιο!
