Ο φανατισμός στον αθλητισμό είναι ένα φαινόμενο σύνηθες και λυπηρό, μία ακόμα έκφανση του φανατισμού που θολώνει τη λογική σκέψη του ανθρώπου και τον καθιστά βίαιο και εχθρικό. Κι ενώ είναι οξύμωρο να υπάρχει φανατισμός σε έναν χώρο όπως ο αθλητισμός στον οποίο καλλιεργείται η ανεκτικότητα και η ευγενής άμιλλα,το αρνητικό αυτό φαινόμενο δυστυχώς, συναντάται σε αθλήματα που έχουν μεγάλη απήχηση σε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Η έξαρση βίας παρατηρείται στο μέγιστο βαθμό σε ένα άθλημα όπως το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε κάποιος να το αναφέρει ως ένα τυχαίο φαινόμενο, όμως είναι πραγματικά έτσι;
Προσπαθώντας να δώσουμε εξηγήσεις για τον τυφλό φανατισμό που υπάρχει στο ποδόσφαιρο, θα πρέπει να πάρουμε σοβαρά όλες τις παραμέτρους που το αφορούν: το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που ως επί το πλείστον, παρακολουθείται από άνδρες (εννοείται πως έχει και γυναίκες οπαδούς, αλλά σε μικρότερο βαθμό): η υπερβολική μανία των ανδρών για τη νίκη της αγαπημένης τους ομάδας, μπορεί να ερμηνευτεί ως μία ανάγκη για επιβολή και ανωτερότητα που είναι σύμφυτη με το ανδρικό φύλο. Αυτό είναι απόρροια της γενικότερης δύναμης και επιβολής που είχαν οι άνδρες σε όλο τον του της Ιστορίας και αυτό φυσικά μεταφέρθηκε σε όλους τους τομείς της ζωής τους, από την εργασία και την οικογένεια μέχρι τον αθλητισμό.
Ο φανατισμός σε όλες του τις μορφές και τις εκφάνσεις είναι το ίδιο δηλητηριώδης και καταστροφικός. Ο φανατισμένος άνθρωπος δε θεωρεί τίποτα άλλο αξιοσέβαστο από το δικό του πιστεύω και δε διστάζει ακόμα και να προβεί σε βιαιότητες για την επικράτησή του. Ο χώρος του ποδοσφαίρου, κυρίως τα τελευταία χρόνια, προσπαθεί όχι απλώς να δημιουργήσει φιλάθλους, αλλά φανατισμένους οπαδούς. Aυτό έχει λειτουργήσει και διαβρωτικά τον χώρο του συγκεκριμένου αθλήματος και να έχουμε θρηνήσει θύματα εξαιτίας αυτού του τρελού φανατισμού.
Μέσα στον αθλητισμό, είναι γεγονός πως έχουν παρεισφρήσει πολλά αρνητικά φαινόμενα (ντόπινγκ, παράνομες ουσίες, φανατισμός). Ο αθλητισμός έχει έναν πρωταρχικό σκοπό: να πλάθει ελεύθερους ανθρώπους, σωματικά και πνευματικά υγιείς, όπως και ελεύθεροι από εξαρτήσεις και πάθη. Ο υγιής αθλητισμός είναι εκείνος που θα πρέπει να απασχολεί κάθε άνθρωπο, όχι απλώς η συλλογή μεταλλίων και διακρίσεων. Και σε αυτό είναι απαραίτητη η συμβολή της οικογένειας, της εκπαίδευσης αλλά και των ίδιων των προπονητών, οι οποίοι οφείλουν να εμφυσήσουν μέσα στο παιδί την αγάπη για τον υγιή αθλητισμό, ο οποίος ωθεί τον άνθρωπο στην υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Το παιδί μπαίνοντας στον κόσμο του αθλητισμού, μαθαίνει πως αξία έχει η προσπάθεια, όχι η νίκη. Βλέπει τους αντιπάλους, όχι ως εχθρούς που πρέπει να εξολοθρεύσει, αλλά ως άτομα που μαζί πορεύονται σε έναν δύσβατο και δύσκολο δρόμο αλληλοσυμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο. Όταν το παιδί εισαχθεί πλέον στον κόσμο του αθλητισμού, καλό θα είναι να ενημερωθεί και για σοβαρά προβλήματα και καταχρήσεις που εμφανίζουν παιδιά στην περίοδο της εφηβείας, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, οι καταχρήσεις ουσιών, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Και έτσι, ως αθλητής θα μάθει πως το να αγωνίζεσαι για το καλύτερο διαπνεόμενος από ευγενή άμιλλα και σεβασμό στους άλλους είναι το σπουδαιότερο και το ωφελιμότερο όλων!
