Στο βαγόνι μας, το παλιό είχα έναν φίλο που του άρεσε να παίζει ακορντεόν. Το ακορντεόν είναι ένα όργανο αδικημένο θεωρώ. Το έχουμε συνδέσει με αδικημένους από τη μοίρα συνανθρώπους μας. Τις προάλλες στο πρώτο βαγόνι, μπήκε ένας μουσικός και έπαιζε με το ακορντεόν του το μουσικό θέμα του Godfather. Έκλεισα τα μάτια και με φανταζόμουν να πρωταγωνιστώ σε ταινία. Το αγόρι θα φορούσε ένα κοστούμι εποχής και θα μου διάβαζε κάτι σε Emily Dickinson. Η μουσική σταματά. Ακούγεται ένα ηχητικό μήνυμα από τον οδηγό του τρένου. Νευριάζω. Σε λίγο, θ’ ακούσω τον απόηχο της μουσικής του ακορντεόν από ένα άλλο βαγόνι. Τώρα παίζει το Άρωμα Γυναίκας. Κλείνω ξανά τα μάτια. Ονειρεύομαι. Πάλι το ίδιο όνειρο. Πάλι πρωταγωνιστής. Ώσπου να φτάσω στο τέρμα θα έχω πάρει το Όσκαρ.
