Οι πρώτες μέρες στην δουλειά πάντα συνοδεύονται από άγχος, κυρίως σχετικά με το αν θα είμαστε συνεπείς ως προς την ώρα άφιξης. Αυτό το άγχος ενισχύεται στη δική μου περίπτωση που μετακινούμαι μ’ ένα λεωφορείο «άγονης ζώνης» που περνά ανά 25′ στην καλύτερη. Την πρώτη μέρα της δουλειάς πήγα άυπνος, γιατί είχα ξενοκοιμηθεί και φοβόμουν πως αν κοιμηθώ δεn θα ξυπνούσα.
Τη δεύτερη μέρα όμως, δούλευα 6μιση το πρωί. Ξύπνησα 5. Πήγα στη στάση για το λεωφορείο που περνά 6 παρά 10 και πέρασε 6 και 5. Περίμενα κι άλλα 10′ (το μέγιστο εφικτό) το τρένο, με αποτέλεσμα ν’ αργήσω στη δουλειά. Μετά από αυτή την αργοπορία, μπερδεύτηκα κι από τις πόρτες του καταστήματος, με αποτέλεσμα ν’ αργήσω έξτρα άλλα 7′.
Κάπως έτσι, έκατσα υπερωρία και είπα και ευχαριστώ στην προϊσταμένη μου. Να μη σας τύχει παιδιά μου!
