Δυο χρόνια πριν, μεσημεράκι Σαββάτου έχω βγει για καφέ με φίλη. Είχαμε κανονίσει να συναντηθούμε πρωί στην Καλλιθέα, έτσι για να΄χουμε χρόνο να πιούμε τον καφέ, να πούμε τα επίκαιρα – προς θεού, όχι κουτσομπολιά – και αργότερα να βολτάρουμε στα γύρω μαγαζιά. Μετά τον καφέ της «εξομολόγησης», το κλασικό είδος γλυκόπικρου καφέ που πίνεις όταν έχεις καιρό να δεις κάποιον, περπατήσαμε καμιά ώρα χαζεύοντας βιτρίνες και κάνοντας εισβολή στο ένα μαγαζί μετά το άλλο.
Καλά ως εδώ τα πράγματα και παντελώς ασύνδετα με τον τίτλο. Σε κάποια φάση, σ΄ένα κομβικό σημείο, η κοπέλα σταματάει σε μια βιτρίνα ενός καταστήματος με εσώρουχα και κολλάει το βλέμμα της σε ένα σουτιέν δαντελωτό (από αυτά που φοράνε αι παρδαλαί κυρίαι) και μου λέει «Φίλε είναι τέλειο!». «Καλό είναι..» της απαντώ, «..δεν με τρελαίνει το κόκκινο όμως..». Και τότε μου λέει την εξής φράση: «Το κόκκινο ειναι το τυχερό μου χρώμα! Σαν εκείνο το μπλουζάκι το κόκκινο το αμάνικο; Το θυμάσαι; Όποτε το φοράω μου πάνε όλα τέλεια!».
Από τη μία σκέφτηκα και φοβήθηκα ότι θα το αγοράσει για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Για γούρι που λένε. Δεν είπα κάτι, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα και εν τέλει, συνειδητοποίησα ότι κι εγώ έχω αντικείμενα που τα θεωρώ τυχερά. Ίσως οι περισσότεροι από εμάς, κι ας τα κοροϊδεύουμε όλα αυτά τα προληπτικά. Τι παίζει όμως όταν όντως αυτή η πρόληψη «δουλεύει»; Αν δουλεύουν τα τυχερά αντικείμενα ή υποκείμενα (γιατί μπορεί κι ένα πρόσωπο να θεωρείται τυχερό) πώς το κάνουν;
Κάπου στη Ρωσία, χρόνια πριν ένας γνωστός ψυχίατρος δίνει μια αναλογική απάντηση. Το όνομα αυτού, Ιβάν Παβλόφ. Ο Παβλόφ έκανε χρόνια – απάνθρωπα κατ΄εμέ – πειράματα σε σκύλους μελετώντας το πεπτικό τους σύστημα. Πριν ταΐσει τα σκυλιά, χρησιμοποιούσε ένα κουδούνι σαν προειδοποιητικό μήνυμα. Παρατήρησε λοιπόν, ότι τα σκυλιά ανταποκρίνονταν στο μεσολαβητικό μέσο (κουδούνι) σαν να έβλεπαν την πραγμάτωση της επιθυμίας (φαγητό). Τα σάλια των σκυλιών έτρεχαν μηχανικά, σαν να είχαν το φαγητό μπροστά τους. Αυτό συνέβη, γιατί είχαν συνδέσει το καλό με το κουδούνι. Βασίζεται στον συνειρμό.
Για να έρθουμε στο κεντρικό ζήτημα, κανένα αντικείμενο ή άτομο δεν φέρνει καλοτυχία. Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι τυχαία και το τονίζω, οχι τυχερά, συνέβη κάτι καλό που δεν περίμενες να συμβεί, όταν είχες πάνω σου το αντικείμενο ή ήσουν με το lucky person! Έκτοτε, παρατηρείς οτιδήποτε μικρό και καλό συμβαίνει οπότε έχεις το τυχερό charm, το οποίο έτσι κι αλλιώς θα γινόταν πιθανότατα και απλά εστιάζεις αποκλειστικά σ’αυτό.
Είναι, λοιπόν, περισσότερο λογικό παρά μεταφυσικό, είναι πράγμα του υποσυνειδητου και ονομάζεται «κλασική εξάρτηση», ενώ συναντάται σε διάφορες άλλες πτυχές της ζωής πέρα από τον προληπτικό τομέα. Συμπερασματικά, η μοίρα σου και το ριζικό σου δεν άλλαξε, παρά μόνο το σκεπτικό σου! Κανένα μπλουζάκι, βραχιόλι ή σκουλαρίκι δεν είναι τυχερό και όπως λένε πολλοί, εμείς ορίζουμε την μοίρα μας!
P.S.: «Destiny is not a matter of chance; it is a matter of choice. It is not a thing to be waited for, it is a thing to be achieved.» ― William Jennings Bryan
