Στην τηλεόραση έπαιζε το Παρά Πέντε, στα παιδικά πάρτι το Asereje και η Ελλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και Eurovision. Κάπου εκεί τοποθετούνται και τα παιδικά μας χρόνια, εμάς των γεννημένων στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Κι όπως όλες οι γενιές παιδιών, μας άρεσε να κάνουμε το χαρτζιλίκι μας τάπες, χαρτοπετσέτες, αυτοκόλλητα κι άλλα τέτοια μικροπράγματα για τις συλλογές μας. Συγγνώμη, είπα μας άρεσε; Γράψε λάθος. Ήταν το μόνο που μας απασχολούσε! Βλέπεις στα σχολικά προαύλια το να έχεις κάποια συλλογή είναι πηγή κοινωνικού κεφαλαίου (ενίοτε και οικονομικού αν ξέρεις να ανταλλάζεις σωστά τα αντικείμενα συλλογής) και μέσο κοινωνικοποίησης. Άλλες φορές το σχολείο μας ωθεί προς μια συγκεκριμένη συλλογή (αχ τα νέα παιδιά δε γνωρίζουν τη λέξη «φυτολόγιο»), άλλες πάλι συλλέγεις πράγματα από δική σου παραξενιά κι άλλες τέλος το κάνεις γιατί όλοι οι συμμαθητές σου το κάνουν (έτσι εξηγείται η αηδιαστική συλλογή μου με γομίδια και ξύσματα μολυβιού). Εγώ το τριπ νταουν του μεμορι λέιν το έκανα που λες και θυμήθηκα τα 10 πιο δημοφιλή είδη που συνηθίζαμε να συλλέγουμε (τουλάχιστον οι της γενιάς μου).
1/ Τάπες: Ο διαπεραστικός ήχος της μεταλλικής τάπας που χτυπά με κρότο πάνω στις υπόλοιπες τάπες, με κρατά ακόμη ξύπνια τα βράδια. Εκατοντάδες τόνοι Cheetos για να βρούμε μέσα μια νέα τάπα για τη συλλογή, μας κατάντησαν μέχρι το τέλος του δημοτικού με χοληστερίνη.
Bonus: τα μαυραγορίτικα παζάρια που κάναμε στο προαύλιο για να ανταλλάξουμε όσες τάπες είχαμε διπλές.
2/ Σβούρες: Κι ενώ γενικά οι τάπες ήταν στις στάνταρ προτιμήσεις ειδικά των αγοριών σε όλη τη δεκαετία (και με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι συνεχίζουν να είναι), σε κάποια φάση κάτι πάθαμε –για λίγα φεγγάρια- με τις σβούρες. Όταν λέω σβούρες, δεν εννοώ τις κανονικές σβούρες, αλλά αυτές τις σβούρες.
3/ Αυτοκόλλητα: Τα αυτοκόλλητα πρέπει να είναι το πιο διαδεδομένο είδος συλλογής ανεξαρτήτως γενιάς. Αυτοκόλλητα ποδοσφαιριστών Panini, ηρώων ταινιών Disney και χαρακτήρων αγαπημένων μας παιδικών σειρών. Το αυτοκόλλητο δεν ήταν μόνο είδος διακόσμησης και συλλογής, αλλά αποτελούσε σχεδόν μέσο φλερτ, αφού πολλές φορές χαρίσαμε με πόνο ψυχής το αγαπημένο μας αυτοκόλλητο (ναι όλοι είχαμε ένα) σε αυτόν/η που μας άρεσε, με την ελπίδα να εξαγοράσουμε την αγάπη του/της.
4/ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ Rebelde Way: Το τι σημαίνει Rebelde Way και πόσο σημαντικό ήταν για εμάς που μεγαλώσαμε εκείνη την εποχή, ίσως καταφέρουμε να το αναλύσουμε διεξοδικά σε άλλο άρθρο. Από το καλοκαίρι του 2007 που η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται στην Ελλάδα, όλοι θέλαμε να φοράμε στολές, να είμαστε εσώκλειστοι σε κολέγιο και να έχουμε το δικό μας συγκρότημα. Όπως είναι λογικό, πολλά είδη (αυτοκόλλητα, αφίσες, αυτόγραφα, dvd, παιχνίδια) σχετικά με τη σειρά άρχισαν να ξεπηδούν μέσα στο γενικό κλίμα φρενίτιδας. Κι έπρεπε να τα έχουμε ΟΛΑ!
5/ Αφίσες: Το να έχεις στο δωμάτιο σου 2-3 αφίσες αγαπημένων σου καλλιτεχνών είναι κάτι συνηθισμένο στην παιδική κι εφηβική ηλικία. Όταν όμως οι αφίσες έχουν γίνει ταπετσαρία, η οποία καλύπτει το 90% του δωματίου σου, τότε το λες συλλογή. Και είσαι και περήφανος γι’ αυτή. Το ζήτημα είναι ότι σε αυτήν την ηλικία το αισθητικό μας κριτήριο είναι ανενεργό, οπότε σίγουρα δε μας νοιάζει η καλαισθησία του θέματος. Αρκεί το δωμάτιό μας να έχει περισσότερες αφίσες από όλους τους φίλους μας. Κι έτσι καταλήγεις με κάτι αφίσες του Καραγκούνη, δίπλα στο ζεύγος Μπρατζελίνας, δίπλα στις Destiny’s Child, δίπλα στον Ντι Κάπριο.
6/ Κόμιξ/Παιδικά περιοδικά: Νομίζω οι άνθρωποι συλλέγουν κόμιξ από καταβολής κόμιξ. Η συλλογή μου από ΑΛΜΑΝΑΚΟ και Μίκυ Μάους ξεκίνησε χωρίς καν να το θέλω. Μια γειτόνισσα μου έκανε δώρο 2 κούτες με τέτοια κόμιξ από τη δεκαετία του ’80 και του ’90. Μπουμ! Έτσι απλά είχα μια έτοιμη συλλογή την οποία συνέχισα να εμπλουτίζω τακτικά με νέα τεύχη.
7/ Παιχνιδάκια από lucky cup: Η συλλογή αυτή σταματούσε το χειμώνα και ξανάρχιζε το καλοκαίρι, αφού το αντικείμενο της συλλογής βρισκόταν στο κυπελάκι του παγωτού. Και ήταν άδικο για εμάς που προτιμούσαμε παγωτό ξυλάκι ή χωνάκι, αλλά αυτό δε μας επιβράβευε ποτέ, οπότε αναγκαστικά έπρεπε να φάμε το κυπελάκι. Το οποίο δεν το αγοράζαμε καν για το παγωτό, αφού το τελειώναμε σε νανοδευτερόλεπτα για να ανοίξουμε το κυπελάκι και να βρούμε το παιχνίδι.
8/ Βραχιόλια σιλικόνης: To 2004 o ποδηλάτης Lance Armstrong μέσω του φιλανθρωπικού του ιδρύματος, δημιούργησε τα βραχιολάκια Livestrong, σκοπός των οποίων ήταν η αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τον καρκινό. Αρκετά μικροί ώστε να συνειδητοποιούμε επαρκώς το φιλανθρωπικό σκοπό πίσω από αυτά, τα βραχιολάκια με λέξεις όπως “ειρήνη”, “αγάπη” ,“ελευθερία”, έγιναν αμέσως η νέα μας συλλογή.
9/ Κάρτες Yu-Gi-Oh: Όταν λες τη λέξη «συλλογή» σε παιδί της γενιάς μας, οι κάρτες Yu-Gi-Oh είναι από τα πρώτα πράγματα που του έρχεται στο μυαλό. Ήταν τόσο μεγάλο το κόλλημα, που ακόμα κι αν δεν έκανες συλλογή, ακόμη κι αν δεν ήξερες καν να παίζεις με τις κάρτες αυτές, σίγουρα κάπως κάπου θα είχες κι εσύ έστω μια κάρτα. Άνετα από τα πιο αγαπημένα μας αντικείμενα. Το ερώτημα όμως νομίζω ότι είναι κάρτες Yu-Gi-Oh ή τάπες Pokemon;
10/ Silly Bandz: Έψαξα πολύ για να μάθω πώς τα λέγανε. Πρόκειται για την τελευταία συλλογή που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας πριν χωθούμε για τα καλά στον κόσμο της εφηβείας. Η τρέλα δεν κράτησε για πολλή, αλλά για κάποια περίοδο εκεί γύρω στο 2010 οι καρποί όλων μας γέμισαν με τα πολύχρωμα βραχιόλια με τα διάφορα σχήματα. Τα βραχιόλια ήταν ΚΑΚΑΣΧΗΜΑ! Παρ’ όλα αυτά εκείνη τη χρονιά τα φόρεσε η Kim Kardashian στο κόκκινο χαλί, η Sarah Jessica Parker σε συνεντεύξεις της και η Shakira σε φωτογράφιση για άλμπουμ. Τόσες κακές στυλιστικές αποφάσεις μαζεμένες.
Σίγουρα όλο και κάτι έχει ξεχάσει το δαιμόνιο μυαλό της γραφούσης. Πες μας εσύ για τις δικές σου συλλογές στα σχόλια, ακόμη καλύτερα στείλε μας και φωτογραφίες αν τις έχεις κρατήσει ακόμα.
