Συντροφεύουν τα καλοκαίρια μας από τότε που είμασταν παιδιά. Μπορεί να μην επικοινωνούμε συχνά (ή και καθόλου) κατά τη διάρκεια του χειμώνα, αλλά δεν μας πειράζει. Ξέρουμε ότι το επόμενο καλοκαίρι θα έρθει να μας ενώσει και θα μοιραστούμε για άλλη μια φορά υπέροχες στιγμές. Στιγμές όπως εκείνες που έχουμε ήδη ζήσει και που στον πρώτο καφέ που θα κανονίσουμε θα μας κάνουν να γελάσουμε μέχρι δακρύων.
Η παρέα από το χωριό δεν είναι σαν τους φίλους και τους κολλητούς που έχουμε στην καθημερινότητά μας. Έχουν μια ξεχωριστή θέση στις ζωές μας. Είναι πρόσωπα συνδυασμένα με ένα συγκεκριμένο μέρος, τα οποία πλέον αποτελούν έναν από τους λόγους να επιστρέψουμε στο μέρος αυτό. Έρχονται στο μυαλό μας σε κάθε συζήτηση περί νέων εμπειριών, αστείων και ντροπιαστικών αναμνήσεων. Πίσω από την πλεόν κλασσική ατάκα «Ένα παιδί από το χωριό, δεν το ξέρεις» κρύβονται πρόσωπα που για τους άλλους μπορεί να μοιάζουν ασήμαντα, αλλά για εμάς είναι το κύριο συστατικό των γαμάτων διακοπών.
Πώς σχηματίστηκε η παρέα; Μέσα από τα παιχνίδια στις αυλές των γιαγιάδων, τις εξερευνήσεις στους δρόμους του χωριού με τα ποδήλατα, τους διαγωνισμούς για το ποιος κρατάει περισσότερο την ανάσα του κάτω από το νερό στην θάλασσα, τις «μεγαλίστικες» βόλτες στην καφετέρια της πλατείας, τα ξαδέλφια των ξαδέλφων του ξαδέλφου των ξαδέλφων μας, τα ξενύχτια στο λιμάνι πίνοντας μπύρες, τους τσακωμούς μεταξύ «ντόπιων» και «πρωτευουσιάνων», τους πρώτους έρωτες και φιλιά, αλλά και σε όλα τα αντίο που χρειάστηκε να πούμε τα Σεπτέμβρη, αλλά ποτέ δεν είναι οριστικά.
Όχι, δεν είμαστε αυτοκόλλητοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η φιλία μας δεν είναι δυνατή. Μοιραζόμαστε από παλιά την πιο ελεύθερη εποχή του χρόνου, το καλοκαίρι μας. Την εποχή που οι υποχρεώσεις κάνουν φτερά, οι ώρες του ρολογιού δεν είναι για να ακολουθούνται και η θέλησή σου να ζήσεις την κάθε στιγμή στο έπακρον να σε καίει περισσότερο και από τον ήλιο. Αυτό είναι και που μας δένει, η εικόνα των ξέγνοιαστων διακοπών να πραγματοποιούνται μέσα από τις μέρες μας μαζί.
Ίσως μέχρι να έρθει το φθινόπωρο να έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τις φάτσες ο ένας του άλλου. Να κουραστήκαμε να περνάμε την κάθε μέρα μας μαζί. Να μας λέιπουν οι «παλιοί» μας φίλοι και να θέλουμε να γυρίσουμε στη βάση μας το συντομότερο. Ίσως για αυτό και να μην μιλάμε όλο τον υπόλοιπο χρόνο. Αλλά δεν μας πειράζει. Γιατί ξέρουμε ότι την πρώτη ηλιόλουστη μέρα το μυαλό μας θα τρέξει στην παρέα του χωριού και θα σχεδιάζουμε ήδη το επόμενό μας καλοκαίρι.
