Έπειτα από μια μακρά πορεία στα έδρανα, η οποία πιθανότατα θα παραμείνει έτσι, έχω έρθει στο συμπέρασμα ότι στα μάτια των καθηγητών οι φοιτητές μοιάζουν με τέρατα. Τέρατα με πρόσωπα νεαρά, γεμάτα αλαζονεία, αυθάδεια και αχαριστία, έτοιμα να απειλήσουν τις καριέρες τους ανά πάσα στιγμή. Τέρατα που ολημερίς αράζουν, παίζουν τίτσου, διαβάζουν μία μέρα πριν την εξέταση και τους κοροϊδεύουν πίσω από την πλάτη τους. Ναι, μπορεί να πέφτουν σε όλα μέσα, αλλά δεν βρίσκω κάποιο σημείο πού να τους επηρεάζει άμεσα.
Για να τους αντιμετωπίσουν χρησιμοποιούν κάθε απειλητικό όπλο που έχουν στα χέρια τους, προκειμένου να πολεμίσουν τον φόβο με φόβο. Όπλο, όπως το να παίρνουν παρουσίες σε μη υποχρεωτικό μάθημα, να προγραμματίζουν μαθήματα Δευτέρα στις 8 το πρωί, να βάζουν απροειδοποίητες προόδους ή να αναθέτουν εργασίες εξαμήνου γνωρίζοντας ότι δεν θα μετρήσουν καθόλου στον τελικό βαθμό. Όπως είναι το να κόβουν με 4. Το πιο άκαρδο και σκληρό όπλο όλων. Δεν υπολογίζουν τις συνέπειες. Αρπάζουν το κόκκινο μελάνι και μαρκάρουν το γραπτό σου με τον αριθμό-κατάρα. Τον αριθμό 4, όσες και οι ρόδες του αυτοκινήτου σου που απειλούν οι φοιτητές να χαράξουν στο αντίκρισμά του.
Στο μυαλό μου ο καθηγητής είναι ένας άνθρωπος που είναι στο πλευρό των φοιτητών του, θέλει να τους βοηθήσει να βγουν από την άβυσσο που έχουν καταλήξει τις σπουδές τους, να τους στηρίξει στο μακροχρόνιο ταξίδι της φοιτητικής ζωής και να τους απαλλάξει από περιττά βάρη παλαιών μαθημάτων, αν το αξίζουν. Είσαι στο γραφείο σου και έχεις μπροστά σου ένα γραπτό που όντως αξίζει για 4. Δύο οι επιλογές σου: πρώτον, αισθάνεσαι την προσπάθεια που έχει καταβάλει ο φοιτητής και προσφέρεις απλόχερα το χαριστικό 5άρι, νιώθοντας σωτήρας του ή δέυτερον, πιστεύεις ότι πρέπει να ξαναπροσπαθήσει, οπότε μειώνεις λίγο την αξία του γραπτού και μαρκάρεις το γραπτό με 3, για να δείξεις ότι θέλει παραπάνω προσπάθεια.
Έτσι, ο φοιτητής λαμβάνει καθαρά μηνύματα για τις προθέσεις σου και εκτιμά και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα, άσχετο αν είναι καλό ή καλό. Το 4 παρουσιάζει ένα κόμπλεξ, μια ξινίλα και μια χαιρεκακία. Το 4 γεμίζει με μίσος και απογοήτευση την καρδιά μας, κάνει τα μάτια μας να ανοιγοκλείνουν από νευρικότητα, ενώ μας γονατίζει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή φωνάζοντας «Γαμώ την πουτάνα μου!». Σε τελική φάση, σε κάνουν ακόμα πιο αντιπαθητικό στα μάτια μας, και ο σκοπό σου να μας φοβήσεις για να μην φοβηθείς, γυρνάει boomerang.
Και στο κάτω κάτω, αν θες να είσαι τίμιος και καθαρός, θέλοντας να βαθμολογείς δίκαια, έλα συνάντησέ μας προσωπικά και φτύσε στα μούτρα το άθλιο τεσσάρι σου, καθώς και τους λόγους που το έβαλες. Τότε, θα παραδεχθώ ότι τίποτα από τα παραπάνω περί ξινίλας και χαιρεκακίας δεν ισχύουν. Ελπίζω τα λόγια αυτά να σε βοήθησαν και να σε έβαλαν σε σκέψεις για το τρομερό όπλο που έχεις υπό την κατοχή σου. Την επόμενη φορά που θα βαθμολογήσεις κάποιο γραπτό με 4, σκέψου: Αξίζει αυτός ο φοιτητής να χάσει ένα εξάμηνο επειδή δεν είμαι αρκετά γενναιόδωρος; Αξίζει να τον αναγκάσω να ξαναπαρακολουθήσει το μάθημα που μπορεί απλά να μην έχει κλίση σε αυτό; Αξίζει να αφήσω το αμάξι μου να χαραχτεί για ένα 4άρι;
