Λόγια. Λέξεις τοποθετημένες σε λογική σειρά, με σύνταξη. Η δυνατότητα και η ικανότητα του ανθρώπου να μιλάει και να διατυπώνει τη σκέψη του, τα συναισθήματά του, τις θέσεις του, τα επιχειρήματά του, τις επιθυμίες του. Καθαρά εργαλείο επικοινωνίας για να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες μας.
Κάποια δεν μπορείς να τα ξεχάσεις. Άλλα σου προκαλούν τρικυμίες συναισθημάτων μόνο στο άκουσμά τους. Συζητήσεις παίζουν σε επανάληψη στο μυαλό σου. Κουβέντες που αν δεν διατυπώσες νιώθεις το στήθος σου να σφίγγεται και την λαχτάρα της έκφρασης να σε πνίγει. Συνδέονται με άτομα, με καταστάσεις, με αναμνήσεις. Διεγείρουν τη φαντασία μας σε βαθμό τρέλας. Λόγια που μπορούν να αλλάξουν ακόμη και ζωές.
Τα λόγια είναι η σκέψη. Είναι η μόνη οδός για να διατυπώσεις ό,τι είναι αυτό που έχεις στο κεφάλι σου. Είναι όπλο επιβίωσης. Δίαυλος επικοινωνίας στη κοινωνία. Είναι η φωνή του μυαλού σου. Τα λόγια είναι συναίσθημα. Μέθοδος έκφρασης της καρδιάς σου, αν κάνουμε την παραδοχή ότι αισθανόμαστε με το όργανο αυτό. Τα λόγια είναι εικόνα. Είναι στενά συνδεδεμένα με τους ανθρώπους. Είναι αδέρφια με τη γλώσσα του σώματος. Αλληλοσυμπληρώνονται, αλλά και προδίδει ο ένας τον άλλο ταυτόχρονα.
Γιατί μια χούφτα αραδιασμένες λέξεις τόση εξουσία πάνω μας; Πού πήγε η σημασία των πράξεων; Έχουμε μάθει να επαναπαύουμε την ψυχή μας με φράσεις που μας αγαλιάζουν. Ικανοποιούμαστε επιφανειακά με φράσεις που προσφέρουν εφήμερη ολοκλήρωση. Αλλά όταν η επίδρασή του περνάει, μένουμε στο ρηχό μας κόσμο, άδειοι. Με την ανάγκη για αληθινή επαφή να απειλεί τις σκέψεις μας.
Πόση δύναμη χρειάζεται για να τα ελέγξουμε; Ανυπολόγιστη. Κι αυτό, γιατί η δύναμη βρίσκεται ήδη στα χέρια μας, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να την χρησιμοποιήσουμε. Κάποιες φορές την καταχρόμαστε αλύπητα. Σκορπάμε αβίαστα λόγια, χωρίς να υπολογίζουμε τις επιπτώσεις τους. Άλλες πάλι μένει νεκρή μέσα στα ίδια μας τα χέρια. Σιωπούμε. Και στις δύο περιπτώσεις, η ισορροπία έχει χαθεί.
Λόγια λίγα και σοφά. Λέμε «βούτα τη γλώσσα στο μυαλό σου πριν μιλήσεις». Θέλει τόλμη για να μιλήσεις. Δεν είναι απλό. Σε ένα μυαλό μεθυσμένο στο συναίσθημα, στις εικόνες, στις αισθήσεις, πόσο εύκολο είναι τα λόγια σου να είναι αληθινά; Κι αν ακόμα κι αν τα αισθάνεσαι αληθινά, πόσο αγγίζουν τα όρια του ρεαλισμού; Τα λόγια είναι ένα περιέργο όπλο, αυτοκαταστροφικό. Μπορεί να τα εξημερώσεις ή να αυτοκτονήσεις μέσα τους.
