Είναι από εκείνες τις σκέψεις που τρυπώνουν στο κεφάλι σου και άνετα μπορούν να σε κάνουν να χάσεις τη στάση που πρέπει να κατέβεις. Ανήκουν στην κατηγορία των ένοχων λογισμών, γιατί δεν ξέρεις αν είναι σωστό και πρέπον, ακριβώς όπως και στο ερώτημα «Αν μπορούσα να σκοτώσω κάποιον, χωρίς να το μάθει κανείς, ποιον θα επέλεγα;». Άπαξ και αρχίζεις να τις επεξεργάζεσαι όμως, δεν υπάρχει γυρισμός. Θέλω να βρεθώ σε μια σχέση ή προτιμώ να μείνω μόνος;
Στους τριγύρω φωνάζεις «Eργενική ζωάρα δεν σε αλλάζω», ενώ κάθε φορά που αντικρίζεις ζευγάρι στο δρόμο ξινίζεις φάτσα λες και μπήκες σε δημόσια τουαλέτα. Διασκεδάζεις, ξενυχτάς, η μάνα σου είναι πάντα εκεί να της γκρινιάζεις για τα προβλήματα σου και οι κολλητοί σου να σε βγάζουν «ραντεβού», όταν σας πιάνιουν οι συναισθηματισμοί σας. Δεν έχεις καμία ερωτική υποχρέωση, πέρα από την ικανοποίηση του εαυτού σου.
Όμως όταν είσαι μόνος, αισθάνεσαι και μόνος. Εκείνες τις ώρες νιώθεις πως τίποτα δεν συγκρίνεται με το να μοιράζεσαι στιγμές με κάποιον σύντροφο. Να σας παίρνει ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι, να αντιμετωπίζει την γκρίνια σου ως γλυκό παράπονο, μια αγκαλιά να εξαφανίζει κάθε σκοτούρα ή να ετοιμάζεσαι περιποιείσαι για εκείνον όταν θέλει να βγείτε μαζί. Ένα σταθερό, αλλά σημαντικό, «καλημέρα» το πρωί και μια «καληνύχτα» το βράδυ.
Το ενοχικό κομμάτι αυτού του διλήμματος έρχεται όταν είσαι δεσμευμένος. Έχεις επιλέξει να μοιραστείς ένα κομμάτι της ζωής σου με έναν άνθρωπο. Αλλά δεν φταις εσύ που εμφανίστηκε στο Insta η φωτογραφία του παλιού σου συμμαθητή που φλέρταρες στο λύκειο, αλλά δεν έτυχε ποτέ να είστε μαζί. Κι αν το είχατε δοκιμάσει; Αν ήταν ο έρωτας της ζωής σου και δεν το ξέρεις; Πώς θα μάθεις τώρα, αφού δεν έχεις την ελευθερία να το κάνεις;
Η κατρακύλα θεωριών συνεχίζεται με το πόσο σου λείπει να είσαι single, να φλερτάρεις με όποιον θες και να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Να φας επιτέλους μια ολόκληρη πίτσα μόνος σου, χωρίς να σου ζητήσει κάποιος «ένα μικρό κομματάκι» ή να βγάλεις τα μανιτάρια γιατί δεν τα τρώει. Να επισκεφτείς το WC χωρίς να σε νοιάζει το πόση ώρα θα είσαι μέσα, ώστε να μην σε παρεξηγήσει το έτερον ήμισυ. Να μην έχεις το βάρος ότι μια επιλογή σου θα επηρεάσει κάποιον άλλο, ζεις μόνο για εσένα.
Στην ερώτηση «Θέλω σχέση;» υπάρχει απάντηση που να μας ικανοποιεί όλους: Ευχαρίστως ναι, αλλά όχι. Επιθυμείς να ανήκεις κάπου χωρίς να δεσμεύεσαι, να είναι μοναδικός να εσένα αλλά να μπορείς να γνωρίσεις κι άλλα άτομα, να κοιμάσαι μόνος και να σε αγκαλιάσει κάποιος ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα όμως, δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Βρες ποια επιλογή είναι αυτή που ταιριάζει πάνω σου και ακολούθησέ τη. Βρες τι μπορείς να θυσιάσεις και τι όχι. Κι αν δεις ότι αλλάζεις, άφησε τα δεδομένα να αλλάξουν μαζί σου.
