Έχεις ξυπνήσει ποτέ ευτυχισμένος; Ρώτα τον εαυτό σου πριν απαντήσεις και ανάγκασέ τον να φτύσει την αλήθεια. Κάθε φορά που προσπαθώ, ένα μέρος μου θέλει να απαντήσει θετικά, προσφέροντάς μου την απόλαυση ότι έχω φτάσει σε ένα επίπεδο που είμαι ικανοποιημένη με τη ζωή μου μέχρι τώρα. Ένα άλλο πάλι, φέρνει στο μυαλό μου όλες τις δύσκολες στιγμές στις οποίες έχω βρεθεί μέχρι στιγμής και με βομβαρδίζει με συναισθήματα αγανάκτησης, θυμού και απελπισίας. Παρηγοριά μου, το γεγονός ότι ακόμα βρίσκομαι στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής μου και η δικαιολογία ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για ασυδοσία, καθώς ευκαιρίες θα υπάρξουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν.
Όλα κινούνται γύρω από τον τροχό των στόχων. Από τις πιο μικρές διεργασίες (ζωτικές, βιολογικές, πρακτικές) , μέχρι τις πιο μεγάλες που αγγίζουν και το πνευματικό επίπεδο, το επίπεδο των συναισθημάτων και της σωματικής διέγερσης. Λειτουργούν πάντα με τον ακόλουθο αλγόριθμο: Θέτω, πράττω, κερδίζω ή χάνω. Όλες όμως με σκοπό την ικανοποίηση των προσωπικών μας αναγκών. Οι δεύτερες, βέβαια, κινούν τα νήματα. Προκειμένου να εκπληρωθούν θα κάνουμε τα πάντα. Το βραβείο στην κορδέλα του τερμαρισμού είναι πολύτιμο. Όλα γίνονται για ένα μόνο πράγμα. Την ικανοποίηση.
Ένα περίεργο και απροσδιόριστο συναίσθημα με έχει κατακλύσει, όσο το μυαλό μου ποθεί να την ξαναγγίξει. Έχω γεφτεί την αίσθησή της στο παρελθόν. Η λαχτάρα όμως να επαναληφθεί είναι τεράστια. Μια λαχτάρα που ζαλίζει το μυαλό μου, σβήνει όλους τους πλέον ασήμαντους στόχους και επικεντρώνομαι μόνο σε έναν. Αυτόν που θεωρώ ότι θα μου δώσει την καλύτερη, ποιοτικά και όχι ποσοτικά, ικανοποίηση. Θα τα προσφέρω όλα στο βωμό του. Προσπάθειες, θυσίες, υποσχέσεις, όνειρα, προτεραιότητες, κούραση.
Όχι, δεν είναι σχέση εξάρτησης. Κι αν είναι, είναι μια εξάρτηση την οποία δεν θέλω να απομακρύνω. Γιατί ξέρω ότι το αποτέλεσμα θα αξίζει. Ξέρω ότι η απέναντι όχθη με περιμένει. Ξέρω ότι η αίγλη της θα εκλείψει με τον καιρό, μα δεν με νοιάζει. Θα βρω άλλο τρόπο να την επαναφέρω στη ζωή μου. Φόβους, αμφιβολίες, σκοτεινές σκέψεις, όλα τα κάνει πέρα η λαχτάρα. Γιατί γνωρίζω ότι λίγες στιγμές ικανοποίησης αξίζουν περισσότερο από την ουδετερότητα και τη στασιμότητα. Κι αν κάτι πάει στραβά ας κατηγορήσουμε την ανθρώπινη διαίσθηση. Πόσο έξω μπορεί να πέσει;
Εσύ πόση λαχτάρα προσφέρεις για λίγες στιγμές ικανοποίησης;
