Η τύχη (ή ένα ατύχημα λόγω λάθους γνωστής εταιρείας προφυλακτικών) μας έφερε στο ίδιο σπίτι, και ακόμα χειρότερα στο ίδιο δωμάτιο. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη και ας λένε οι γιαγιάδες από το χωριό «Καλέ ΄σείς δεν πρέπ΄ να τσακουώνεστ΄ ! Τ΄αδέρφια δεν τσακουώνονται μπρε!«. Ναι, μίλα μας γι΄αυτό όσο εμείς θα μετράμε μελανιές.
Τα πράγματα είναι δύσκολα από την πρώτη στιγμή που γεννιέσαι και είναι ήδη εκεί στην γωνία και σε περιμένει… να στην φέρει. Και αυτό συνεχίζεται σε όλη σου τη ζώη, γιατί απλώς είσαι το «μικρό» για ΠΑΝΤΑ. Αυτό κυρίες και κύριοι λέγεται Bullying!
Είσαι υιοθετημένο! ΟΛΑ τα μεγαλύτερα αδέρφια το λένε αυτό! Τι φάση; Υπάρχει κώδικας εξουδετέρωσης μικρότερων αδερφών; Παίρνουν σοβαρό ύφος, σε χτυπάνε στον ώμο και σου πετάνε την βόμβα «Είσαι υιοθετημένη! Δεν αναρωτήθηκες ποτέ γιατί δεν μοιάζεις με κανέναν μας;». (What?) Φυσικά δεν το πίστεψες (ή έτσι λες), αλλά η αμφιβολία γεννήθηκε μέσα σου! Και τότε ήταν που άρχισες να κοιτάς τους πάντες ερευνητικά στην οικογένεια και τικάρεις στο μυαλό σου τα κοινά σου με τους γονείς σου.
Ελιά πάνω από την τελευταία τρίχα του φρυδιού. Checked! «Δικό τους είμαι», σκέφτεσαι. Τι γίνεται όμως όταν στο κόλπο είναι και οι γονείς σου; Εγώ πάντως για μεγάλο διάστημα νόμιζα ότι είμαι από το Κουρασάο της Ολλανδίας.
1, 2, 3 Προσοχή! Να δεις που οι γονείς σου σε έκαναν γιατί δεν άντεχαν άλλο τις απαιτήσεις του παιδιού τους και έπρεπε κάποιος άλλος να το υπηρετεί!
Είστε σε διαφορετικά δωμάτια. Κάνεις κάτι που δεν θες να διακόψεις με τίποτα. Σε φωνάζει με πανικόβλητο ύφος λες και είδε δράκο. Κάτσε, λες να είδε όντως δράκο; Τι μανιτάρια είχε η πίτσα; Τέλος πάντων, ανησυχείς και σηκώνεσαι να δεις τι έγινε. Και τότε το ξεστομίζει «Κλείσε μου το φως». Ε, δεν του βάζεις έναν προβολέα μες στη μάπα; Του βάζεις!
Second hand? Όταν ήμασταν ακόμα παιδιά, δυστυχώς ήσουν το μικρότερο που πάντα φορούσε τα ρούχα του μεγαλύτερου παιδιού που δεν του έκαναν πια. Την χαρά του καινούργιου την έπαιρνες σε γιορτές, που και πάλι σου τα έφερναν 10 νούμερα μεγαλύτερα, οπότε άλλος τα χαιρόταν πρώτα. Και τώρα που μεγαλώσαμε τι; Γιατί άλλαξαν τα πράγματα;
Ένα μπλουζάκι θέλουμε να βάλουμε των μεγαλύτερων αδερφών και μόνο συναγερμό δεν έχουν βάλει στη ντουλάπα, ρε αδερφέ! Βασικά «ρε φίλε», γιατί εσένα δεν σου μιλάω μήπως στρώσεις λίγο! Τι δεν καταλαβαίνουν; Αφού έτσι μάθαμε! Με αυτές τις αξίες μεγαλώσαμε! Τα δικά σας, δικά μας!
Μία απάντηση σε όλα! Ό,τι και να πεις. Ό,τι και να κάνεις. Η απάντηση είναι μία! Απλή και περιεκτική! «Ε, αφού είσαι ηλίθια». Ω, ναι! Αυτό ακριβώς έψαχνα για να λύσω τα προβλήματά μου. Πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ;
-Ε, αφού είσαι ηλίθια! Γι΄αυτό δεν το είχες σκεφτεί! (μία φωνή στο βάθος του δωματίου).
Βραβείο σοβαρότητας! And the Oscar goes to… Δεύτερη μάνα-σοφή αδερφή! Και εσύ όχι βραβείο, ούτε τσίχλα δεν παίρνεις, γιατί είσαι το μικρό επιπόλαιο παιδί που αναρωτιούνται όλοι «Μα που έμοιασε αυτό και βγήκε έτσι;», βαζόντας σου πάλι τις αμφιβολίες περί υιοθεσίας στο μυαλό. Ε, ποιος είναι ο ανώριμος τώρα;
Συμβουλή προς τα μεγαλύτερα αδέρφια: Watch your back sister and bro! Η εκδίκηση είναι in da town…
*Υ.Γ. Αδερφή μου, σε αγαπάω. Δεν λέω για σένα. Έτσι μου είπανε να πω.
**Υ.Γ. Αδερφή μου! Μην διαβάσεις το παρακάτω Υ.Γ.
*** Υ.Γ. Είπα μην το διαβάσεις!
****Υ.Σ. Συγγνώμη παιδιά για την προδοσία του πρώτου Υ.Γ. Θέλω να ζήσω λίγο ακόμα.
