Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ειπωθούν! Με πνίγουν καιρό τώρα, και ξέρω ότι πνίγουν και εσένα, αγαπητέ συνάδελφε (Ο πιο εκνευριστικός χαρακτηρισμός που υπάρχει. Παρακαλώ να μη ξαναχρησιμοποιηθεί μετά το κλείσιμο αυτής της πρότασης). Φοιτητές ΜΜΕ σε όλη την επικράτεια ενωθείτε! Γιατί όλοι έχουν πέσει να μας φάνε. Αντισταθείτε σα μια γροθιά στα κακόβουλα- άκυρα- ακατανόητα σχόλια όποιου ακούει τι σπουδάζουμε. Και δυστυχώς είναι πολλά…
#1 «Ρουφιάνοι Δημοσιογράφοι»
Και φυσικά αυτό συνδιάζεται με το «Οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και δικηγόροι είναι η χειρότερη φάρα, παιδί μου». Βγάζουν ετυμηγορία πριν να γίνει η δίκη μας. Αυτό μου θυμίζει πολύ το πώς δρουν πολλοί δημοσιογράφοι λέγοντας «Ο βιαστής. Ο δολοφόνος. Ο εγκληματίας.» χωρίς να έχει βγει απόφαση δικαστηρίου. Μήπως έτσι έμαθε ο κόσμος, και έτσι κάνει; Όπως και να έχει ας μας βγάλουν από το ίδιο σακί μέχρι αποδείξεως του εναντίου!
#2 «Θα σε δούμε στις ειδήσεις, δηλαδή;»
Μόλις το ακούω αυτό, μου έρχεται στο μυαλό η αγαπημένη μου γιαγιά που κάθε φορά που τη βλέπω μου λέει «Παιδί μου, πότε θα σε καμαρώσω στην τηλεόραση; Σαν την Στάη να γίνεις. Βγάζει λεφτά.». Άντε να της εξηγήσεις τι είναι το site και όλα όσα μπορείς να κάνεις ανεξαρτήτως τηλεόρασης και να μη σου πει ότι αυτά είναι πράγματα του διαβόλου. Να το δεχτείς, όμως, από ανθρώπους αυτής της ηλικίας, αλλά νέοι και μεσήλικες αν το ξαναπούν, στείλτε τους να κάνουν παρέα με τη γιαγιά μου. Θα περάσουν καλά. Από εκείνη πήρα το μικρόβιο της περιέργιας. Ξέρει τι θα γίνει στο χωριό πριν ακόμα γίνει. Εκπέμπει καθημερινά στις 17:00-19:00 (διανέμεται και δωρεάν ελληνικός καφές με προϋπόθεση το ηχηρό του ρούφηγμα).
#3 «Πώς βλέπεις την οικονομική κρίση εσύ, τώρα που είσαι μέσα στα πράγματα;»
Ναι, να δεχτώ ότι ως φοιτητές ΜΜΕ πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι. Ναι, να δεχτώ ότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο στα μάτια τους φοιτητής ΜΜΕ= δημοσιογράφος. Ναι, να δεχτώ ότι είναι απελπισμένοι και θέλουν να ακούσουν τη γνώμη ενός ειδήμονα. Δεν είμαστε εμείς όμως αυτοί! Θα τους πούμε τη γνώμη μας, αλλά μέχρι εκεί! Βεβαίως και μας τιμά ότι θέλουν να ακούσουν τη άποψή μας με τόση λαχτάρα και ίσως κάποιοι να έχουν ενημερωθεί πλήρως επί του θέματος, αλλά τι εννοούν ότι είμαστε μέσα στα πράγματα; Από πότε τα μαθήματα της σχολής είναι ανάλυση του οικονομικού προβλήματος της χώρας;
#4 «Πω πω σε περιμένει η ανεργία, ε;»
Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της ερώτησης; Διαλέξτε τη σωστή απάντηση:
α) Να τρέξεις κλαίγοντας σπίτι σου και να μη ξαναβγείς ποτέ.
β) Να παρατήσεις τη σχολή και να γίνεις μπαλαρίνα.
γ) Να αλλάξεις επάγγελμα, μιας που σ’ όλα τα υπόλοιπα η επαγγελματική αποκατάσταση είναι δεδομένη.
δ) Τίποτα από τα παραπάνω. Άσκοπη ερώτηση.
(Σωστή απάντηση: το δ)
#5 «Σπουδάζεις ΜΜΕ; Πού; Σε ιδιωτικό;»
Γιατί σε φοιτητές άλλων τμημάτων δε γίνεται αντίστοιχη ερώτηση; Και μόλις τους απαντάς «Όχι, σε δημόσιο Πανεπιστήμιο», σε κοιτάνε τουλάχιστον με λύπηση. Και αυτό τι σημαίνει; Υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις; Ίσως μόνο για το δικό μας τομέα.
*Σε περίπτωση που είσαι φοιτητής του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο ΕΚΠΑ υπάρχει και λυπηρή συνέχεια του τύπου:
–Δημόσιο; Πού; Στο Πάντειο;
– Όχι. Στο ΕΚΠΑ.
-Έχει το ΕΚΠΑ τέτοιο τμήμα;
ΝΑΙ! Από από το 1990-1991! Σιγά τώρα. Πέρίπου 26 χρόνια είναι. Γιατί να το ξέρουν;
#6 «Σχολή ΜΜΕ; Εύκολη είναι!»
Το ακούς από μεγάλους, από συνομηλίκους, από το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Με το που σου το λένε, σου έρχεται στο μυαλό η αιώνια κόντρα θεωρητικών- τεχνολογικών κατευθύνσεων που είχαμε στο σχολείο. Μήπως μεγαλώσαμε λίγο γι’αυτά; Μπα, ας τσακωθούμε μαζί τους γιατί έχουν πιο ωραίο κολατσιό σήμερα!
Αν είσαι νέος ακόμα στη σχολή να ξέρεις ότι μετά από λίγο παθαίνεις ανοσία. Απαντάς σε όλους το ίδιο και ξεμπερδεύεις. Οι παλιοί ξέρουν…
