Πρόσφατα αφήσαμε πίσω μας το 2015 και αποδεχτήκαμε το ’16 με ποτά, εξόδους, πολλά μελομακάρονα και γενικότερα με καλοπέραση! Τελετουργίες που μένουν απαράλλαχτες εις τον αιώνα τον άπαντα. Το παράδοξο είναι ότι μέσα σε αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της Πρωτοχρονιάς αναζητάμε κάτι νέο, κάτι παραπάνω από μια νέα χρονιά .
Για να μην πλατειάζουμε ας φέρουμε λίγο στο μυαλό μας την φράση «New year, new me». Η συγκεκριμένη φράση μοιάζει να είναι βγαλμένη από ταινία και όντως υπάρχει σε πολλές. Ιn real life όμως, η φράση αυτή είναι λιγότερο στόχος και περισσότερο αποτέλεσμα. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι κάθε φορά στην αλλαγή του χρόνου οι περισσότεροι άνθρωποι ελπίζουν σε μια αλλαγή εαυτού έχοντας το σκεπτικό ότι δεν είναι ικανοποιημένοι με τον εκάστοτε χαρακτήρα τους. Η Πρωτοχρονιά, λοιπόν, είναι πλέον κάτι συμβολικό για μας, όποτε και οι άνθρωποι αποφασίζουν να αφήσουν πίσω τον παλιό τους εαυτό και να τον αντικαταστήσουν με έναν νέο και βελτιωμένο. Stop. Εδώ πατάμε φρένο, φέρνουμε διπλό εσπρεσάκι και στην συνέχεια ρωτάμε τον εαυτό μας: «Γνωρίζω ποιος πραγματικά είμαι;»
Ξέρω οτι θα σας φανεί γελοίο, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί που γνωρίζουν σε ικανοποιητικό επίπεδο τον εαυτό τους είναι ελάχιστοι, αυτοί που γνωρίζουν πλήρως τον εαυτό τους είναι είδος υπό εξαφάνιση και αυτοί που νομίζουν ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους είναι όλο το υπόλοιπο ποσοστό του πληθυσμού. Θα μου πείτε τώρα, γιατί; Πώς δικαιολογειται αυτό; Αυτό φίλοι μου δικαιολογείται με την εκπληκτική τεχνική αυτό – sabotage «κακή εστίαση». Με τον συγκεκριμένο όρο, ο οποίος αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας, θέλω να πω ότι οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε focus στους άλλους έναντι του εαυτού μας. Αν, λοιπόν, έρθει μια μέρα ένας άγνωστος και σε ρωτήσει ποια είναι τα προτερήματα και ποια τα ελαττώματα σου θα πεις δυο-τρια με πολλή σκέψη, ενώ αν σε ρωτήσουν για τον Κώστακη και τη Μαρία έχεις έτοιμη λίστα μεγαλύτερη και από αυτή του supermarket.
Ας σκεφτούμε λίγο πόσες φορές την μέρα χρησιμοποιούμε την λέξη «εγώ». Άπειρες! Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις με την πιο ασυνήθιστη ερμηνεία και αυτό γιατί δεν υπάρχει ερμηνεία. Θα μου πείτε γραμματικά στέκει ως το δρων πρόσωπο, ωστόσο κάθε λέξη πέρα από συμβολικό χαρακτήρα έχει κάποια υπόσταση, μια ουσία αναπόσπαστη από αυτό που προσδιορίζει. Όταν λοιπόν χρησιμοποιείς την λέξη «εγώ», προσδιορίζοντας τον εαυτό σου, πρέπει να έχεις γνώση των συστατικών στοιχείων αυτού. Έτσι, η λέξη αποκτά περιεχόμενο καθαρά υποκειμενικό. Για τον λόγο αυτό το «εγώ» έχει δυο βασικούς νόμους:
- Δύο «εγώ» δεν είναι ποτέ ίδια
- Το δικό σου «εγώ» καθορίζεται και κρίνεται μόνο από εσένα
Με άλλα λόγια μην απογοητεύεστε από τον εαυτό σας όταν δεν του έχετε δώσει την ευκαιρία να γνωριστείτε.
Είμαστε αυστηροί κριτές με άλλους, αλλά συνήθως είμαστε πιο αυστηροί με τον εαυτό μας και αυτό οφείλεται στο ότι δεν γνωρίζουμε πλήρως τις δυνατότητες μας και έτσι πάντα αφήνουμε ένα ψ περιθώριο σφάλματος μεγαλύτερο από το αναγκαίο! Για να γίνει σωστή αυτοκριτική πρέπει πρώτα να γνωρίσεις όλες τις πτυχές του εαυτού σου, δυνατότητες, αδυναμίες, όνειρα, όρια, φοβίες, τα πάντα! Τότε θα είσαι σε θέση να κρίνεις και να κάνεις αλλαγές όπου και αν χρειάζονται. Για να το καταφέρεις αυτό θα πρέπει επιπλέον να δώσεις λιγότερη βαρύτητα στο να γνωρίζεις και να ερμηνεύεις το «εγώ» τρίτων και να εστιάσεις περισσότερο την προσοχή σου στο δικό σου «εγώ». Αφότου γνωρίσεις καλά τον εαυτό σου να ξέρεις ότι θα βρίσκεσαι αυτομάτως ένα βήμα πιο μπροστά από εκεί που ήσουν χθες! Τα καλά νέα είναι ότι δεν χρειάζεται να είναι πρωτοχρονιά για να το κάνεις, ξεκινά τώρα! Προσδιόρισε ποιος είσαι.Εεμείς οι ίδιοι μπορούμε να γίνουμε ο καλύτερος μας φίλος ή ο χειρότερος εχθρός μας. Γιατί πολύ απλά όταν ξέρεις καλά τον εαυτό σου ποτέ δεν σε προδίδει, so give it a shot!
