Είναι ευρέως γνωστό ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν έχουν σωστούς τρόπους συμπεριφοράς στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αυτός ίσως είναι ένας από τους λόγους που δεν απολαμβάνουμε ποτέ τις διαδρομές μέσα σε αυτά. Η χρήση των ΜΜΜ όμως θα πρέπει να γίνεται σωστά, από εμάς τους πολίτες, για να μπορούμε όλοι να εξυπηρετηθούμε στο έπακρο.
Μετρό-Ηλεκτρικός:
Αρχικό και βασικό λάθος που κάνουμε καθημερινά όλοι μας στο μετρό είναι να βιαζόμαστε να επιβιβαστούμε. Πολύ λογικό λόγω των σύγχρονων ρυθμών που ζούμε, αλλά το μόνο που καταφέρνουμε είναι να δυσκολεύουμε την ομαλή λειτουργία του. Γι΄αυτό την επόμενη φορά που θα χρησιμοποιήσουμε το μετρό κατά την επιβίβαση μας, περιμένουμε πρώτα τα άτομα που βρίσκονται μέσα να αποβιβαστούν και μετά μπορούμε να μπούμε και να πάρουμε την θέση μας. Επίσης, θα μπορούσαμε να μην τρέχουμε την τελευταία στιγμή για να επιβιβαστούμε στο μετρό η τον ηλεκτρικό, καθώς τα δρομολόγια είναι συχνά και δεν αξίζει να καθυστερούμε τους συρμούς ή από απροσεξία να προκληθεί κάποιο ατύχημα.
Λεωφορεία-Τρόλεϊ:
Το βασικότερο λάθος που γίνεται στα συγκεκριμένα μέσα είναι η θέση επιβίβασης των ατόμων. Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ είναι σχεδιασμένα έτσι, ώστε η επιβίβαση να γίνεται αποκλειστικά από την μπροστινή πόρτα του οδηγού. Οι υπόλοιπες πόρτες χρησιμεύουν για την έξοδο των επιβατών από το λεωφορείο. Βεβαία, αυτό είναι ένα λάθος που οι οδηγοί επιτρέπουν να γίνει, καθώς δεν ανοίγουν την μπροστινή πόρτα για να κρατούν λίγο προσωπικό χώρο.
Άλλο ένα λάθος που γίνεται είναι οι θέσεις στα λεωφορεία για τις οποίες γίνετε χαμός κάθε φορά που μπαίνει κόσμος στο λεωφορείο: γιαγιάδες, οι οποίες ψάχνουν θέση να κάτσουν για να μην πέσουν, μαμάδες με μωρά στα χέρια και άτομα – κουβαλητές με άπειρες σακούλες στα χέρια. Αν δεν ανήκεις σε αυτές τις κατηγορίες είσαι ο αδύναμος κρίκος! Ενώ αυτό αποτελεί κανόνα στη χώρα μας, υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε. Οι θέσεις είναι σχεδιασμένες και τις υπόλοιπες ομάδες ανθρώπων, με σκοπό την εξυπηρέτηση όλων.
Αρχικά, οι μπροστινές θέσεις είναι για άτομα που χρήζουν βοηθείας, δηλαδή για ηλικιωμένους, για μητέρες με μικρά παιδιά κ.τ.λ. Παρεμπιπτώντος, οι μητέρες με μικρά παιδιά κάτω των 4 ετών οφείλουν να έχουν το παιδί στην αγκαλιά τους και όχι να έχει μία θέση αυτή και μία το παιδί. Πρώτον, γιατί είναι επικίνδυνο για το ίδιο το παιδί, αφού οι θέσεις δεν είναι σχεδιασμένες για τα κυβικά του και επίσης είναι μία λιγότερη θέση για κάποιον άλλο επιβάτη που θέλει να κάτσει.
Το μεσαίο τμήμα του λεωφορείου και συγκεκριμένα εκεί που έχει το κενό, είναι για αναπηρικά καροτσάκια, αν και είναι πολύ δύσκολο για τα άτομα αυτά δυστυχώς να επιβιβαστούν στο λεωφορείο, διότι δεν υπάρχουν οι σωστές υποδομές και λίγοι είναι αυτοί που βοηθούν.
Την επόμενη φορά που θα δείτε ένα άτομο να χρειάζεται βοήθεια να ανέβει στο λεωφορείο ή ακόμα και να δεθεί στην θέση που πρέπει,γίνεται εσείς αυτό το άτομο που θα του προσφέρει βοήθεια! Πραγματικά αυτοί οι άνθρωποι μας χρειάζονται και η κοινωνία κάνει πως δεν υπάρχουν…
Το μεσαίο τμήμα επίσης στα λεωφορεία είναι και για τα καρότσια των μικρών παιδιών, όπως και για αποσκευές. Πάντα προτεραιότητα έχουν τα αναπηρικά αμαξίδια. Επομένως, λοιπόν, θα ήταν καλό να μην καθόμαστε οι υπόλοιποι επιβάτες σε αυτό τον χώρο όσο είναι δυνατό, ώστε να είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή για άτομα που τον χρειάζονται.
Οι υπόλοιπες θέσεις είναι για τους υπόλοιπους επιβάτες, οπότε καθίστε αναπαυτικά και χωρίς τύψεις, καθώς κανένας ηλικιωμένος δεν έχει το δικαίωμα να σας πει να σηκωθείτε όσο και να σας αγριοκοιτάζει. Ο ηλικιωμένος οφείλει να ζητήσει την θέση του από τα άτομα που κάθονται στις θέσεις που δικαιούται.
Οφείλουμε όλοι, να αλλάξουμε τον τρόπο που χρησιμοποιούμαι τα μέσα μεταφοράς για την καλύτερη εξυπηρέτηση όλων μας!
