Προτού ξεκινήσουμε, θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους τους Grammar Nazis εκεί έξω. Το «συγνώμη» πλέον γράφεται και με δύο γ και με ένα. Εγώ με ένα θα το γράφω, γιατί έτσι. Deal with it. Ωραία, λοιπόν. Γλωσσολογικό showdown, go!
Μπορεί να φαίνεται κάπως γελοίο, αλλά είναι επίσης αληθές: Το «συγνώμη» και το «sorry» δεν έχουν ούτε την ίδια έννοια, ούτε την ίδια βαρύτητα.
Το «sorry» χρησιμοποιείται καθημερινά, για πράξεις που οφείλονται κυρίως σε αφηρημάδα, για τα οποία δε θα μπορούσες να αδιαφορείς περισσότερο, όπως επειδή έπεσες πάνω στον μπροστινό επειδή τσέκαρες το facebook (πάλι!). Είναι κάτι που λες στους φίλους σου, κάτι που τραγουδάς παθιασμένα με τη βούρτσα μπροστά από τον καθρέφτη όταν νοσταλγείς τις δόξες της Κοκκίνου – αν υπήρχαν ποτέ- και γενικά σε καταστάσεις ελάσσονος σημασίας, που δε σε επηρεάζουν στο ελάχιστο.
Αντίθετα, το «συγνώμη», χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο σε καταστάσεις που απαιτούν μεγαλύτερη επισημότητα. Για παράδειγμα, δε θα έλεγες στον καθηγητή σου «sorry» (εκτός κι αν είσαι ένα κακομαθημένο κωλόπαιδο που συνεχίζει να πετάει σαΐτες ακόμα και στο Λύκειο. Δεν είσαι 5 πια, grow the fuck up).
Λες «συγνώμη» όταν έχεις κάνει χοντρή πατάτα, όταν γνωρίζεις πως κάτι κρίνεται από την απολογία σου. Μια σχέση ίσως, ή μια ωριαία. Απαιτεί σκέψη, μεταμέλεια, και παραδοχή πως αυτός που είναι απέναντί σου, αξίζει περισσότερο από τον εγωισμό σου.
Οπότε, τώρα ξέρεις. Την επόμενη φορά που θα κάνεις μαλακία, ρίξε τα μούτρα σου και ζήτα συγνώμη σαν άνθρωπος. Μας αρέσει να σέρνεσαι στα πατώματα. 🙂
