Και ήρθε η στιγμή που η γυναίκα άρχισε να ψηφίζει, να δουλεύει και να γίνεται μια άλλη Μαίρη Παναγιωταρά που προσπαθεί να προλάβει τα πάντα σε μια κοινωνία γεμάτη προκαταλήψεις εναντίον της. Όχι, δεν πρόκειται για άλλο ένα φεμινιστικό μανιφέστο, αλλά για μια πραγματικότητα που καλείται να αντιμετωπίσει η σύγχρονη γυναίκα που προσπαθεί να αποδείξει τις δυνατότητες της. Αντίθετα, οι άντρες καλούνται να προσαρμοστούν σε αυτή την νέα πραγματικότητα, αφού προσπαθούν να διατηρήσουν το ρόλο του κυνηγού μέσα στην σχέση, έχοντας να αντιμετωπίσουν μια γυναίκα που πλέον στέκεται στα πόδια της και πιστεύει στον εαυτό της. Οι ισορροπίες ανάμεσα στον φεμινισμό και στο σοβινισμό είναι λεπτές και ο κίνδυνος μιας ατέρμονης μάχης ανάμεσα στο δυνατό και στο αδύναμο φύλο για τα σκήπτρα της υπεροχής φέρνουν τα δύο φύλα σε σύγκρουση. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν και τα δύο φύλα συμφωνήσουν ότι επιδιώκουν την ισότητα και όχι την υπεροχή, θα οδηγηθούμε σε σχέσεις που τα δύο φύλα θα σέβονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν με την γυναίκα να διατηρεί την θηλυκότητα της και τον άντρα να μπορεί να διεκδικεί την γυναίκα έχοντας τον ρόλο του κυνηγού, χωρίς κτητικότατα και με κοινό παρονομαστή τον αμοιβαίο σεβασμό. Κανείς δεν είπε ότι η ισορροπία είναι εύκολη στο να την πετύχεις, ειδικά όταν οι κοινωνίες είναι μεταβαλλόμενες. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια και πολλά ανοιχτά μυαλά, ώστε να μπορούν να δεχτούν νέες συνήθειες και να προσαρμοστούν στις νέες καταστάσεις που ορίζουν οι καιροί.
