Προσοχή! Το περιεχόμενο που ακολουθεί περιέχει μεγάλη δόση ειλικρίνειας, αλήθειας και παραδοχής, οπότε αν είστε εδώ να κάψετε σουτιέν και σώβρακα στο όνομα της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και του open-mindινισμού, καλό θα ήταν να μην συνεχίσετε να διαβάζετε.
Τι είναι γάμος; Κανείς δεν ξέρει. Ή μάλλον για τον καθένα από εμάς έχει και μια διαφορετική σημασία – ερμηνεία. Θεμέλιο της οικογένειας, η απόλυτη δέσμευση, η απογείωση της αγάπης, το επόμενο βήμα μιας δυνατής σχέσης, ένας τρόπος να μην χάσεις το κελεπούρι, η στιγμή να χάσεις την παρθενιά σου, η απειλή να μην ξανακάνεις ποτέ σεξ με κανέναν άλλο, ένα κοινωνικό γεγονός, μια νομική διαδικασία, αυτοσκοπός ή στόχος, εξαναγκασμός, γνωριμία με όλες τις θειάδες του/ης συντρόφου σου, κάτι που πρέπει να κάνεις λόγω ηλικίας ή μια ανώμαλη επιθυμία ξαφνικά να αποκτήσεις πεθερά. Διαλέγεις και παίρνεις.
Σημασία δεν έχει τι σημαίνει για τον καθένα από εμάς, αλλά ότι κάπως, κάποια στιγμή θα μπει στη ζωή σου, είτε είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής, είτε κάποιος στον κοινωνικό σου περίγυρο. Σε κάθε πρόποση στα οικογενειακά τραπέζια, καλά κρυμμένο πίσω από τη φράση «Καλές τύχες να έχετε παιδιά!». Στην βιτρίνα με τα νυφικά που διαλέγεις νοητά το κατάλληλο για εσένα και μετά κουνάς το κεφάλι πέρα-δώθε για να μην το κοπανήσεις στον τοίχο. Στο αποκορύφωμα του έρωτα, όταν ξυπνάς δίπλα του/ης και αναρωτιέσαι αν αυτός είναι ο άνθρωπός σου. Στα αστεία της παρέας, όταν φαντάζεστε το μέλλον σας ως «μεγάλοι» και «σοβαροί», για το πόσο γαμάτα θα μεγαλώσετε τα παιδιά σας.
Μπορεί ο γάμος σαν θέμα να έχει πολλές διαστάσεις, αλλά ένα πράγμα είναι κοινό σε όλες τις περιπτώσεις: χρειάζεται αποφασιστικότητα. Οκ, πόσο κλισέ ακούστηκε αυτό; Αλλά ταυτόχρονα πόσο αλήθεια είναι. Ο γάμος δεν είναι κάτι που μπορείς ξεφορτωθείς έτσι απλά. Είναι σαν το ποινικό μητρώο ένα πράγμα. Θες διαζύγιο; Πάρτο. Είσαι ελέυθερος. Η «ρετσινιά» όμως του ότι κάποτε υπήρξες παντρεμένος δεν θα φύγει ποτέ. Είτε είναι με τη μορφή των απογόνων που έχεις αποκτήσει, είτε από το γεγονός ότι όλο σου το σόι ήταν μάρτυρες, είτε από τις φωτογραφίες, είτε από τις δικές σου αναμνήσεις που δεν θα σβήσουν ποτέ.
Ο γάμος βάζει τάξη. Κι αν όχι στις ζωές μας, στα χαρτιά σίγουρα. Ανήκεις κάπου, χωρίς να χάνεις την ελευθερία σου. Πόσο εύκολα μπορείς να το διαχειριστείς αυτό; Πόσο μάλλον όταν είσαι νέος. Γύρω μου, πολλοί συνομήλικοί μου, παίρνουν την απόφαση να περάσουν στο επόμενο στάδιο τη σχέση τους και να παντρευτούν. Κάθε φορά σοκάρομαι το ίδιο. Όταν την ίδια στιγμή η πιο σημαντική απόφαση της ζωής μου είναι να βάψω τα μαλλιά μου και δεν μπορώ ακόμα να αποφασίσω αν τρώω τελικά το σουβλάκι με κοτόπουλο ή χοιρινό.
Μέχρι στιγμής στο μυαλό μου, πας σε γάμο μόνο αν είσαι καλεσμένος. Είναι η τέλεια ευκαιρία να φας ασύστολα, να πιεις τα κέρατά σου, να ντυθείς κυρίλα, να δεις τα παππούδια σου να προσπαθούν να χορέψουν και τους γονείς σου να μεθούν, άντε να ακούσεις και κανά τσάμικο, γιατί ζωή χωρίς λίγο πονοκέφαλο από κλαρίνο δεν έχει νόημα. Μόνο αυτό.
Με όση ειλικρίνεια έχω ρωτάω, λοιπόν: Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος για μια τόσο σημαντική απόφαση; Κι αν βαρεθείς; Αν σε βαρεθεί; Αν ερωτευθείς άλλον; Αν μετανιώσεις; Αν δεν είναι αυτό που τελικά ήθελες;
Ο γάμος βάζει τάξη. Αλλά η ηλικία μας τραβάει αταξία. Ο γάμος θέλει αποφασιστικότητα. Αλλά η ηλικία μας γουστάρει λάθη.
