Είδα αυτό το βίντεο τυχαία. Με παρακίνησε όμως να σκεφτώ λίγο παραπάνω τη θέση της γυναίκας στα ΜΜΕ, και κατ΄επέκταση, στην κοινωνία. Σήμερα οι γυναίκες θεωρούνται αντικείμενα, μέσα εκπλήρωσης κάποιου σκοπού. Δεν έχουν συναισθήματα, δεν έχουν πρόσωπο ή όνομα, είναι απλά δοχεία. Χάνουν την ανθρώπινη ιδιότητά τους, για να μην έχουμε τύψεις.
Από πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουμε πώς λειτουργεί όλο αυτό. Τα πραγματικά θύματα είναι τα παιδιά. Κορίτσια που μαθαίνουν πως η εμφάνιση είναι σημαντικότερη «από το πώς νιώθουν, ποιές είναι, τι μπορούν να κάνουν». Τραύματα που μένουν ανεξίτηλα στην παιδική ψυχή και συνεχίζουν να διαμορφώνουν τη συμπεριφορά καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Κανείς δεν αμφισβητεί πως και οι άντρες δέχονται μεγάλη πίεση για να χωρέσουν σε ορισμένα καλούπια. Τα αγόρια μαθαίνουν ότι δεν πρέπει να κλαίνε, γιατί είναι άντρες, και οι άντρες δε νιώθουν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
«Βάψου λίγο, πώς είσαι έτσι», «πρέπει να χάσεις μερικά κιλάκια», «δε μιλάνε έτσι τα κορίτσια». Μια γυναίκα μαθαίνει από μικρή πώς πρέπει να φέρεται. Και όταν το μαθαίνεις από τόσο μικρή ηλικία, σε μια τόσο ευάλωτη στιγμή, δεν μπορείς να μην το ακολουθήσεις. Είναι εύκολο να πεις ότι δε θα έπρεπε να λυγίζεις υπό την πίεση, αλλά όταν ένα μικρό κορίτσι βλέπει την αγαπημένη της ηθοποιό ή τραγουδίστρια να είναι αψεγάδιαστη, δεν έχει και πολλές επιλογές. Όσο όμορφη κι αν είναι, πάντα θα υστερεί. Όμως αυτή η τέλεια εικόνα, είναι μόνο μια εικόνα. Μια εικόνα που μοιάζει αληθινή. Και είναι βέβαιο πως συγκριτικά με αυτή, πάντα θα αποδεικνύεται λίγη.
Σε ένα τέτοιο άρθρο μπορείς να γράψεις πολλά. Μπορείς να γράψεις σελίδες ολόκληρες και κατεβατά που να δείχνουν την πίεση που υφίστανται οι γυναίκες σήμερα. Δε νομίζω όμως πως υπάρχει λόγος. Αρκεί να γίνουμε λίγο πιο παρατηρητικοί. Το μόνο που μπορώ να προτείνω, είναι να σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω. Αν ήταν η μητέρα σου, η αδερφή σου, η φίλη σου, πώς θα αντιδρούσες;
#istandup
