Άνθρωπε… αγάπα.
Αν πριν δέκα χρόνια μου έλεγαν να πάω για καφέ με τα πόδια και να αφήσω τον υπέροχο καναπέ μου, η απάντηση θα ήταν «Αριθμό ταξί, παρακαλώ!». Δεν είναι πως δεν περπατούσαμε στα φοιτητικά μας χρόνια, απλώς όταν έχεις ξενυχτήσει, όρθιος ή περπατώντας να βρεις ταξί τα μεσάνυχτα… ε, τότε οποιαδήποτε παραπάνω κίνηση χρειάζεται ενέργεια. Για το λόγο αυτό – και για να μην μακρηγορώ – για μια απόσταση 10 λεπτών θέλαμε το λιγότερο λεωφορείο. Αυτή η σκέψη μου ήρθε όταν προχθές πήγα για καφέ στα μέρη που σύχναζα ως φοιτήτρια. Αυτή τη φορά πήγα με τα πόδια και σέρνοντας ένα παιδικό καρότσι. «Πως αλλάζουν οι καιροί!», σκέφτηκα, «Τι ωραία που ήταν τότε!». Αυτές ήταν οι σκέψεις που έκανα καθώς κατευθυνόμουν στην καφετέρια.
Σιγά σιγά, όσο η ώρα περνούσε οι σκέψεις αυτές χάνονταν από το μυαλό μου και τη θέση τους πήραν οι εξής. «Πόσο δύσκολο είναι να οδηγείς ένα καρότσι στην Αθήνα», «Δίπλωμα συμπεριφοράς για τους οδηγούς προς τα καρότσια υπάρχει;», «Πόσες λακκούβες πρέπει να γνωρίζεις για να φτάσεις έγκαιρα στον προορισμό σου;». Ε, λοιπόν, αν δεν ξέρεις πως ακριβώς να πας εκεί που θες, το πιθανότερο είναι να έρθεις αντιμέτωπος με νέες λακκούβες, έξυπνους που παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο και φυσικά όλους αυτούς που «Ούπς, δεν είδα πως έχει ράμπα εδώ! Για λίγο πάρκαρα, μόλις έφευγα».
Πόσο ελκυστική είναι άραγε μια μπάρα αναπήρων για να παρκάρεις; Πόσο δύσκολο σου είναι Έλληνα οδηγέ να παρκάρεις δύο λεπτά πιο κάτω και να περπατήσεις για να φτάσεις στον προορισμό σου; Α, ξέχασα, εσύ δεν έχεις ούτε να οδηγήσεις το αναπηρικό καροτσάκι, ούτε είσαι μαμά να σπρώχνεις ένα μωρό με το καρότσι φορτωμένο και με τα ψώνια της λαϊκής! Να σου υπενθυμίσω πως το σλόγκαν δεν έλεγε «Πάρκαρε στη μπάρα», αλλά «κάτσε κάτω από τη μπάρα!».
Δεν είναι εύκολο να σηκώνεις ένα «βάρος». Θέλει πείσμα και δύναμη. Δύναμη σωματική και δύναμη ψυχική! Δεν είναι δύσκολο να μάθεις να σκέφτεσαι και τους άλλους. Ξεκίνα από τη θέση παρκαρίσματος. Την επόμενη φορά, δε που δεις κάποιον να παρκάρει στη ράμπα αναπήρων, μην αδιαφορήσεις. Μίλα του, μάθε τον να μοιράζεται τα βάρη.
Άνθρωπε, αγάπα!
