Όλα γύρω μας είναι άνθρωποι. Καθημερινά έρχεσαι σε οπτική, σωματική και socialmedιακή επαφή με αμέτρητα πρόσωπα. Πρόσωπα που σε ακολουθούν σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας σου, από το πρωινό σου ξύπνημα, στη σχολή και στη δουλειά, στο λεωφορείο της επιστροφής, στο σπίτι να σε περιμένουν, ακόμα και στο κρεβάτι σου πριν κοιμηθείς. Κάποιους τους επιλέγεις, κάποιους σου τους επιβάλλουν, κάποιους απλά έτυχε να τους γνωρίσεις, ενώ κάποιους άλλους απλά τους ανέχεσαι. Σε αυτή την περίεργη ράτσα των τελευταίων θέλω να αναφερθώ στο άρθρο μου αυτό.
Μέσα σε όλη αυτή τη μάζα ανθρώπων που με περιτριγυρίζουν και κάνουν τη ζωή μου ιδιαίτερη με τις παρουσίες τους – ο καθένας με τον τρόπο του – βρίσκεσαι κι εσύ εκεί. Υπάρχεις για να διαφοροποιείς κι εσύ με τη μονοτονία της ρουτίνας μου με έναν εκνευριστικό, ενοχλητικό και μαζοχιστικό για εμένα τρόπο. Μπορεί να μην έχεις φταίξει σε τίποτα. Μπορεί και σε πολλά. Απλά δεν μπορώ να αντικρίζω τη φάτσα σου, δεν μπορώ να ακούω τη φωνή σου, δεν μπορώ να αισθάνομαι την παρουσία σου στον χώρο, είτε απευθύνεσαι σε εμένα (για το καλό σου, μη το κάνεις), είτε όχι.
Εκεί που τα βάζω με τον εαυτό μου είναι που χαμογελάω, διεξάγω συζήτηση, κάνω αστεία και στο τέλος σου χαρίζω και μια αγκαλιά, ενώ δεν θέλω. Δεν θέλω να καταλάβεις ότι δεν σε πάω μία ή ότι κάθε φορά που σε αποχαιρετάω τραγουδάω το «I want to break free». Δεν θέλω να με περάσεις για σκύλα, κακίστρω, ξινή, γιατί θέλω να σου αρέσω. Θέλω να φύγεις με τις καλύτερες εντυπώσεις για το άτομό μου, άσχετο αν εσύ με έχεις αφήσει με τις χειρότερες. Έχω αποδεχθεί ότι πολλοί μπορεί να αισθάνονται για το πρόσωπό μου ό,τι κι αν είναι αυτό που αισθάνομαι εγώ για το δικό σου.
Το θέμα είναι ότι απλά δεν σε γουστάρω. Αλλά δεν γίνεται να αρέσεις σε όλους. Το πρόβλημα είναι ότι το λέμε για να αισθανθούμε εμείς καλύτερα και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι είναι η πραγματικότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν υπάρχει χημεία. Και η δική μας είναι μία από αυτές. Έχεις κάθε δικαίωμα να με αποκαλέσεις υποκρίτρια, διπρόσωπη, fucking fake bitch, αλλά ξέρω ότι δεν θα το κάνεις. Όπως εγώ, δεν θα αποκαλύψεις ποτέ τι αισθάνεσαι, όχι σε εμένα, αλλά στο αντίστοιχο σπαστικό άτομο της ζωής σου.
