Ομόνοια, Εξάρχεια, Πλατεία Βάθης, Πλατεία Βικτωρίας, Άγιος Παντελεήμονας, Αττική, Πατήσια, Κυψέλη… είναι οι πιο δημοφιλείς περιοχές της Αθήνας στις οποίες βαράει ο κόκκινος συναγερμός. Είναι οι γειτονιές που κάνουν τους ελάχιστους πλέον ανθρώπους που τις διασχίζουν – και δεν τις γνωρίζουν – να επιταχύνουν κατά πολύ το βήμα τους. Κακά τα ψέματα, η εγκληματικότητα εκεί ανθίζει όσο πουθενά αλλού στην πρωτεύουσα, σπείροντας έτσι τον τρόμο στους κατοίκους της. Τι είναι αυτό που κρύβεται όμως πίσω από όλο αυτό το γκρίζο το οποίο πολλοί αγνοούν;
Τα τελευταία 8 χρόνια η ζώνη αυτή έχει ερημώσει. Δε θυμίζει σε τίποτα πλέον τη ζωή που είχε κάποτε. Οι περισσότεροι τα μάζεψαν, σηκώθηκαν κι έφυγαν από αυτή τη «ζούγκλα» ή «γκέτο» όπως αποκαλούν, αφήνοντας αυτούς που απέμειναν να κλειδώνονται στα σπίτια τους από τις 9.00. Την ώρα, δηλαδή, που πέφτει το σκοτάδι και κάνουν την εμφάνισή τους τα «φαντάσματα». Όσο αδιανόητο κι αν φαίνεται σε κάποιους, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ζουν φυσιολογικά τις ζωές τους στα στενά αυτά. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν απάντηση στην ερώτηση «Μα, καλά, πώς ζεις εκεί;» κι αυτή είναι «Μια χαρά».
Βλέπεις, οι κάτοικοι αυτών των περιοχών, από όποια χώρα του κόσμου κι αν κατάγονται, έμαθαν να αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν στην Πλατεία Βικτωρίας και στον Άγιο Παντελεήμονα. Τα έστειλαν και στο σχολείο της γειτονιάς. Κι εκεί έμαθαν ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα στη ζωή, που δυστυχώς κανένα άλλο σχολείο δε μπόρεσε να τους μάθει στην πράξη. Έμαθαν να ζουν πλάι σε παιδιά που μιλούν διαφορετική γλώσσα από αυτά και πιστεύουν σε κάποιον άλλο Θεό. Έμαθαν να μοιράζονται τα παιχνίδια τους μαζί τους, να τρέχουν μαζί στα προαύλια και στις πλατείες. Τόσο, που έπαψαν πια να βλέπουν ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσά τους. Μεγάλωσαν κι άλλοι παρέμειναν φίλοι, άλλοι ερωτεύτηκαν, άλλοι παντρεύτηκαν κι έκαναν παιδιά.
Αν η Πλάκα και το Μοναστηράκι θεωρούνται η καρδιά της Αθήνας, τότε η Βικτώρια και τα Πατήσια είναι οι πνεύμονές της. Τόσο κοντά και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, ωστόσο υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο σε αυτά. Από τα πιο περίτεχνα graffiti των Εξαρχείων, μέχρι και τις πιο κακόγουστες καφετέριες της Κυψέλης, οι γειτονιές αυτές μοιράζονται την ίδια γοητεία του χάους. Και ναι, χρειάζεται να έχεις τα μάτια σου κάτι παραπάνω από δεκατέσσερα αν σκοπεύεις να περπατήσεις σε αυτούς τους δρόμους τη νύχτα μόνος. Μην αφήνεις όμως τις προκαταλήψεις της κοινωνίας για τη ζωή των ανθρώπων εκεί να σου στερήσουν μια βόλτα ή έναν καφέ από ένα κομμάτι της πόλης που μπορεί εν τέλει να αγαπήσεις.
