Είναι αλήθεια πως λόγω των καθημερινών υποχρεώσεων, πολλοί από εμάς ίσως δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν τα βιβλία που θα ήθελαν. Έτσι, καταλήγουμε να «στριμώχνουμε» το διάβασμα τους καλοκαιρινούς μήνες και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, στη παραλία. Είναι μια ευκαιρία, λοιπόν, που ανοίγεται μπροστά μας για να διαβάσουμε εκείνο το υπέροχο βιβλίο που πήραμε τον χειμώνα ή ακόμα καλύτερα, να συνεχίσουμε εκείνο που αφήσαμε ανολοκλήρωτο στη ξαπλώστρα την προηγούμενη σεζόν!
Βέβαια, δεν είναι εύκολο να διαβάσει κανείς στη παραλία ακούγοντας τον ήχο της θάλασσας ή τους διπλανούς που παίζουν ρακέτες. Ακόμη, τίθεται και το θέμα της υπερβολικής ζέστης, (αν πηγαίνεις το βράδυ, πάω πάσο) και ίσως και της άμμου που χώνεται στις σελίδες. Τέλος πάντων, πάνω που είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε τα βιβλιαράκια μας και να τραβήξουμε για άλλη παραλία, εκεί έχουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με το ερώτημα, όχι πως θα διαβάσουμε, αλλά τι.
Τα κριτήρια επιλογής ποικίλλουν ανάλογα τα γούστα, αν και οι περισσότεροι ίσως προτιμάμε να διαβάσουμε κάτι πιο ανάλαφρο (δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε κάτι τύπου άρλεκιν). Εσύ τώρα μπορείς να θες να κάθεσαι στη ξαπλώστρα και να το παίζεις κουλτούρα διαβάζοντας κάτι τρομερά ψαγμένο, αλλά γενικά έχουμε την τάση να παίρνουμε μαζί μας βιβλία που μας δίνουν τροφή για σκέψη και που μπορούμε να τα διαβάζουμε ενδιάμεσα στις βουτιές μας.
Κάποια θέματα ίσως μας φαίνονται λίγο πιο βαριά επειδή πιθανότατα όντως είναι, ενώ κάποια άλλα μας είναι γενικά πιο αδιάφορα. Επίσης, άλλοι βάζουν πιο ρεαλιστικούς στόχους παίρνοντας μικρότερα βιβλία για να μην τους «κόβεται και η όρεξη» και απογοητευτούν πριν καλά -καλά το αρχίσουν.
Ενδεικτικά, θα αναφερθώ σε δύο που μου αρέσουν πολύ και τα συνιστώ ανεπιφύλακτα:
«Τι κάνεις όταν βρίσκεσαι σ΄ένα απομονωμένο ορεινό χωριό για το διήμερο των εκλογών, ενώ όλοι σε μπουκώνουν λυσσαλέα με τα πιο εκλεκτά φαγιά της οικουμένης, ενώ ο πορσελάνινος θρόνος αρνείται να ενδώσει στις ικεσίες σου; Κι αν ένα και μόνο εσώρουχο αρκούσε για να σε μεταμορφώσει στο πιο ποθητό πλάσμα του κόσμου; Θα ήταν ευλογία ή κατάρα; Και ποία η θέση όλων εμάς που μετά θάνατον δεν θέλουμε ούτε να καούμε, ούτε να ταφούμε, αλλά να μεταποιηθούμε σε χρηστικά και καλαίσθητα διακοσμητικά εσωτερικών χώρων;». Tέτοια και άλλα πολλά ερωτήματα απαντώνται στις σελίδες του βιβλίου που ίσως σε κάνουν να γελάσεις μέχρι δακρύων!
«Υπάρχουμε εμείς, ο εαυτός μας και πάνω σ΄αυτό τον εαυτό συσσωρεύουμε χιλιάδες και χιλιάδες πράγματα που μπορεί να μην είναι ο εαυτός μας, μα που να ανήκουν μάλλον στην οικογένειά μας, την κουλτούρα μας, τους φίλους και ούτω καθεξής. Τα παίρνουμε μαζί μας και τότε αυτά γίνονται εμείς. Είμαστε ικανοί να πεθάνουμε για να υπερασπίσουμε αυτό το «εμείς» και καταφεύγουμε στην απάθεια για να αποφύγουμε τις προκλήσεις του νέου εαυτού. Δημιουργούμε επίσης μοντέλα τελειότητας. Περνάμε τη ζωή μας προσπαθώντας να κάνουμε τον έξω κόσμο να ταιριάσει μ΄αυτό που νομίζουμε εμείς σαν τέλειο». Πρόκειται για ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του Λεό Μπουσκάλια, ένα βιβλίο που μας γεμίζει με θάρρος, μια πηγή δύναμης.
Είτε πάρεις μαζί σου βιβλίο, είτε όχι, κοίτα να το απολαύσεις και να γεμίσεις το καλοκαίρι σου με πολλές ευχάριστες στιγμές… άντε και καλές βουτιές!
