Γιατί μπορεί να χάλασε το Air Condition, αλλά απέκτησα καινούργιο εραστή. Αναφέρομαι στον ανεμιστήρα μου. Όλη μέρα χορεύουμε tango από την κουζίνα στο σαλόνι και το δωμάτιο, είναι εκεί σε κάθε δύσκολη στιγμή, στηρίζει κάθε μου βήμα, απλά και μόνο με το πάτημα ενός κουμπιού. Όλο το βράδυ μένει ξύπνιος ακούγοντας τη μίρλα μου, συνοδευόμενη απο βρισιές για την κωλόζεστη, χωρίς να με κατηγορήσει για κρεβατομουρμούρα, ενώ κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να με διατηρήσει δροσερή.
Γιατί μπορεί να μην έχασα τα κιλά που ήθελα, αλλά απέκτησα καινούργια. Σαν τους φίλους ένα πράγμα. Έκανα squad challenges το πολύ μέχρι 15 μέρες, έτρεξα και δύο φορές γύρω από το τετράγωνο, προσπάθησα και πέντε κοιλιακούς πριν με πάρει ο ύπνος στο πάτωμα γιατί ήταν δροσερό. Ναι, μπορεί να κλαίω τώρα μπροστά από κανά καθρέπτη στα δοκιμαστήρια προσπαθώντας να βρω το κατάλληλο μαγιό, αλλά ίδια ήταν τα δάκρυα χαράς όταν κατάφερα να φάω 3 burger σε ένα βράδυ.
Γιατί μπορεί να μην σχεδίασα διακοπές φέτος, αλλά θα έρθω ένα βήμα πιο κοντά στα πάτρια εδάφη. Διακοπές στο χωριό με οικογένεια. Αφού το ξεστόμισα, δεν ακούγεται και τόσο κακό. Έξοδα πληρωμένα, φαγητό γιαγιάς μετά από τη θάλασσα που έχεις ξεκοιλιαστεί, παρέα με ξαδέρφια που δεν μπορείς να δεις στην καθημερινότητά σου, γυρνάς ό,τι ώρα θες γιατί ως γνωστόν η επαρχία δεν έχει εγκληματίες (😏).
Γιατί μπορεί να μην λιάζομαι σε κάποια παραλία της Σαντορίνης, αλλά θα παίξω με τα κουβαδάκια χωρίς ενοχές. Βγάλε τη μάσκα της υποκρισίας και έλα με το μέρος μας. Πόσες φορές το μόνο που νόμιζες ότι ήθελες στην παραλία είναι το λαδάκι σου, την ξαπλώστρα σου, τον παγωμένο καφέ σου, το τάβλι και άραγμα, αλλά όταν κάποια τσιριχτή φωνή ξεπροβάλλει στα ρηχά με τα κατακόκκινα κουβαδάκια της, μια λαχτάρα φουντώνει μέσα σου; Ε, στο χωριό, ρε φίλε, δεν θα σου πει κανείς τίποτα. Το πολύ πολύ να σου δώσει 5ευρω κανά παππουλάκι για γρανίτα. #bigdeal
Γιατί μπορεί να μην έχω κανονίσει τίποτα για το βράδυ, αλλά να αποδειχθεί το καλύτερο της ζωής μου. Ξεκινάει από απογευματινό καφέ για κάτι χαλαρό, γιατί σήμερα γύρισες 8 το πρωί σπίτι από την χθεσινή έξοδο, αλλά να καταλήξει με μπύρες σε κάποιο μπαλκόνι, αυλή ή ταράτσα με τις πιο μεγάλες εξομολογήσεις και το μεθυσμένο δέσιμο της παρέας μέχρι το φως το ήλιου της επόμενης ημέρας.
Γιατί μπορεί να μην κοιμάμαι τα βράδια, αλλά για αυτό υπάρχουν τα μεσημέρια. Αυτή η αίσθηση «δεν ξέρω πόσα χρόνια έχουν περάσει όσο κοιμόμουν» μετά από μεσημεριανό ύπνο είναι η μεγαλύτερη απόλαυση στο κομμάτι αυτό. Συνήθως στο background παίζει «Κωνσταντίνου και Ελένης», νιώθεις το στομάχι σου να σε βαραίνει γιατί μόλις έφαγες τον άμπακο, ενώ πάντα μα πάντα νομίζεις θα κοιμηθείς μόνο για δύο ώρες. Πού να΄ξερες…
Γιατί βαρέθηκα να λέω ότι δεν πέρασα καλά, αλλά να έχω περάσει γαμάτα! Βαρέθηκα τη συνεχή γκρήνια μου τον Σεπτέμβρη ότι δεν ήταν αυτό που ήθελα. Αλλά τι ήθελα; Ούτε εγώ δεν ξέρω. Μπορεί να μην πήγαν όλα όπως τα ήθελα, αλλά κάθε καλοκαίρι περιμένεις και περισσότερα. Κίνητρο,λοιπόν, για το επόμενό μου καλοκαίρι. Τελος, αυτό το καλοκαίρι θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου, θα το κάνω εγώ να γίνει.
