Από τη στιγμή που μας έφερε ο πελαργός και για αρκετό καιρό έπειτα, όλοι μας υπήρξαμε πολύ αδύναμοι για να είμαστε αυτόνομοι. Είτε για να περπατήσουμε, είτε για να φάμε. Δε μπορούσαμε να κάνουμε σχεδόν τίποτα, χωρίς αυτά τα άλλα χέρια να μας καθοδηγούν και να μας στηρίζουν. Με τον καιρό, μάθαμε, σιγά σιγά, πως πολλά πράγματα είμαστε κάτι παραπάνω από ικανοί για να τα κάνουμε. Ωστόσο, όσο είμαστε άνθρωποι, καλώς ή κακώς, δε θα καταφέρουμε ποτέ να λειτουργήσουμε εντελώς μόνοι μας. Χρειαζόμαστε αυτά τα άλλα χέρια, χρειαζόμαστε να μη νιώθουμε μόνοι μας. Τι γίνεται όμως όταν «κρεμομαστε» από αυτά τα χέρια αντί να τα κρατάμε;
Το έχεις δει να συμβαίνει. Με κάποιο φίλο ή φίλη, με το αγόρι ή το κορίτσι σου. Στις ανθρώπινες σχέσεις πάντοτε υπάρχει κάποιος ο οποίος δένεται περισσότερο με τον άλλον. Νόμος. Υπάρχει πάντοτε αυτός που θα στέλνει πολλά περισσότερα μηνύματα, που θα ψάχνει ευκαιρίες για να δει τον άλλον, κι όχι δικαιολογίες. Η λέξη «θύμα» είναι ευρέως γνωστή και χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τέτοιες περιπτώσεις ατόμων. Θα μπορούσαμε να πούμε όμως, ότι πρόκειται για ανθρώπους εξαρτημένους από ανθρώπους κι όχι θύματα.
Η εξάρτηση έχει αρνητική σημασία. Εύκολα γίνεται εξαιρετικά εθιστική. Όπως το τσιγάρο ή το αλκοόλ, έτσι και ένας άλλος ανθρώπος μπορεί άνετα να αποτελέσει αντικείμενο εξάρτησης. Ίσως μάλιστα και πολύ χειρότερο από τα υπόλοιπα. Πολύ σύντομα, η παρουσία ή η απουσία του άλλου έχει άμεση επίδραση στη διάθεσή σου. Πριν το καταλάβεις, γίνεται η αιτία που θα είσαι μες στα κέφια ή που θα κατεβάσεις μούτρα μέχρι το πάτωμα. Δεν αντέχεις την απόρριψη από εκείνον. Αν αργήσει να απαντήσει σε μήνυμα, αν σε κρεμασει σε ραντεβού, αισθάνεσαι προδωμένος και πληγωμένος, χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
Φυσικά, δε μιλάμε αποκλειστικά για ερωτική εξάρτηση, αλλά και για φιλική. Έχει πέσει κλάμα και για φιλίες. Μπορεί να μην αδειασες δύο μπουκάλια βότκα ακούγοντας Παντελίδη όπως έκανες όταν χώρισες, αλλά σίγουρα έχεις πληγωθεί πολύ από φίλο που θεωρούσες ότι μοιραζόσασταν κάτι παραπάνω από κοινή φιλία. Νόμιζες όμως. Όσο περισσότερο εξαρτάσαι από άλλα άτομα, τόσο περισσότερα χάνεις από τη δική σου ζωή. Γιατί, λοιπόν, να αφήσεις κάποιον άλλον να έχει τόσο μεγάλη επίδραση στη διάθεσή σου και έπειτα στην ίδια τη ζωή σου, πέρα από τον εαυτό σου;
