Το θέατρο αποτελεί μια από τις πληρέστερες μορφές τέχνης καθώς εναρμονίζει το λόγο, τη μουσική, τους ήχους, την κίνηση, το χορό και την εικόνα σε μια σύνθετη και ολοκληρωμένη μορφή. Έχει αποδειχθεί ότι το θέατρο, όπως και άλλες μορφές τέχνης (χορός, ζωγραφική), έχει οφέλη στην αυτοεκτίμηση, τις κοινωνικές δεξιότητες και συνεπώς βελτιώνουν τη διάθεσή μας και μειώνουν το άγχος. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι ερχόμαστε σε επαφή με άλλους ανθρώπους και μας δίνεται η ευκαιρία να εκφραστούμε.
Η αξία του θεάτρου είναι μεγάλη. Αναζητώντας την ιστορική στιγμή που εμφανίστηκε πηγαίνουμε πίσω στο χρόνο και φυσικά στο αρχαίο θέατρο. Βέβαια, το θέατρο έχει αλλάξει με την πάροδο των χρόνων, υπηρετώντας τις ανάγκες των διαφόρων εποχών. Αποτελεί μέσο της πνευματικής εξέλιξης και καλλιέργειας του ατόμου και μας περνά μηνύματα για ηθικές αξίες και γενικότερα για τη ζωή. Το θέατρο θέτει ερωτήματα κάνοντας το άτομο να αντιληφθεί πολλά πράγματα για την κοινωνία και λειτουργεί κριτικά υπονομεύοντας καθιερωμένες αξίες. Σύμφωνα με τον Μπρεχτ, «το θέατρο δεν μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως ν’ αλλάξει τους θεατές. Αυτοί αν θέλουν μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο».
Ακόμη, όπως είχε πει ο Αριστοτέλης, μέσα από τα προβλήματα των ηρώων των τραγωδιών ανακουφίζονταν και οι ίδιοι οι θεατές. Είναι απαραίτητο ο θεατής να «καθαίρεται» από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κυριεύουν.
«Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας». Κάρολος Κουν
