Να βγάλουμε το σκύλο βόλτα 🐶
Με φόβο μη μου στείλουν καμιά Φιλοζωική, θα πω ότι όσο κι αν λατρεύουμε τα κατοικίδιά μας, πάντα είναι λίγο βαρετή η φροντίδα που χρειάζονται. Να καθαρίσεις το ενυδρείο, να πλύνεις το κουνέλι, να αλλάξεις την άμμο στην αμμοδόχο ή να βγάλεις το σκύλο σου βόλτα, ειδικά αν ο τελευταίος είναι μεγαλόσωμος και θέλει να τον βγάλεις και 5 φορές μέσα στην ημέρα. Όλες αυτές οι απαραίτητες φροντίδες για την υγιεινή τους που τον πρώτο καιρό μας ενθουσίαζαν – άχου έκανε κακάκια, ελάτε να δείτε! – τώρα μοιάζουν λίγο με αγγαρείες.
Να ξεκινήσουμε το διάβασμα 📚
Η εξεταστική είναι λίγες μέρες μακριά, οι οποίες μέρες περνάνε κάπως έτσι:
11:00 – Αχ! Πρωινό διάβασμα, νιώθω φρέσκια και δυνατή. Φτιάχνω έναν καφέ και ξεκινάω.
13:00 –Ε, εντάξει. Τα πρωινά είναι για χουζούρεμα, όχι για διάβασμα. Θα διαβάσω μόλις φάω και το μεσημεριανό.
16:00 –Τώρα μάλιστα! Έναν απογευματινό καφέ θέλω και ξεκινάω αμέσως.
20:00 –Έπρεπε να βραδιάσει. Οκ, είμαι βραδινός τύπος. Όταν νυχτώνει είμαι πιο παραγωγική.
22:00 –Ας βάλω να δω άλλο ένα επεισόδιο, σε λίγο τελειώνω τη σειρά.
Να επισκεφτούμε συγγενείς 👨👩👧👦
Κάποτε είχαμε την ψευδαίσθηση ότι μετά την ενηλικίωσή μας, θα μπορούμε να επιλέγουμε να μην πηγαίνουμε σε τέτοιες επισκέψεις αν δεν το θέλουμε εκείνη τη μέρα. Όμως, δια έκπληξης και τρόμου, ανακαλύψαμε ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει από εκείνες τις ημέρες που η μαμά μας έκανε περιποιημένη χωρίστρα στα μαλλιά, μας σάλιωνε τα φρύδια και μας διάλεγε το πιο «είμαι καλό παιδί, δεν κάνω σκονάκια» outfit.
Να πάμε σε απογευματινό μάθημα 🌙
Κάποια τμήματα έχω ακούσει ότι έχουν μόνο πρωινά μαθήματα (η καρδιά μου σπαράζει για σας). Όσοι όμως έχουν και τα μεσημέρια ή τα απογεύματα, θα γνωρίζουν πόσο δύσκολη είναι εκείνη η στιγμή που πρέπει να πάρεις την απόφαση να πας. Η διαφορά είναι ότι στα πρωινά μαθήματα, δε βαριόμαστε ακριβώς, απλά νυστάζουμε. Δεν έχουμε καν την πολυτέλεια να βαρεθούμε. Φανταστείτε όμως να είστε όλη μέρα στο σπίτι ή για έναν καφέ και να πρέπει 6 το απόγευμα να σηκωθείτε να πάτε μάθημα. Είναι βία σας λέω!
Να ευχηθούμε στα γενέθλια φίλων 🎁
Φυσικά και τους αγαπάμε και νιώθουμε κι εμείς κάποιον ενθουσιασμό για τα γενέθλιά τους, αλλά – ειδικά όταν δεν είστε και κολλητοί – πόσο awkward είναι να τους γράψεις; Εγώ πάλι παθαίνω το άλλο: σκέφτομαι όλη μέρα να τους γράψω κάτι πολύ ωραίο, κάτι ιδιαίτερο που θα τους μείνει αξέχαστο. Με τα πολλά, περνάει η μέρα και συνειδητοποιώ ότι έχω ξεχάσει να ευχηθώ.
Να ευχηθούμε σε όλους σε γιορτές και αργίες 🏴
Είναι οι μέρες που η κοινότητα του Facebook σε καλεί να γίνεις Miss Congeniality και να ευχηθείς αγάπη, ειρήνη και γκλίτερ σε όλη τη γη. Για κάτι ανθρώπους της δικής μου συνομοταξίας που καμιά φορά βαριούνται να χτενιστούν, αυτή η διαδικασία είναι επώδυνη. Και δεν είναι μόνο το facebook, που αν είσαι τυχερός μπορείς να τη σκαπουλάρεις με ένα γενικόλογο ποστ ευχών. Είναι κυρίως τα δεκάδες τηλέφωνα στους γνωστούς αγνώστους, στους συγγενείς δηλαδή που ανακαλύπτεις την ύπαρξή τους μόνο κατά τη διάρκεια των γιορτών.
Να στείλουμε βιογραφικά 🖨
«Θα πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου. Θέλω να είμαι ένα ανεξάρτητο άτομο και να έχω εγώ τον πρώτο λόγο στα οικονομικά μου!», είπαμε σε ένα μικρό λογύδριο στους γονείς μας. Στείλαμε από δω, στείλαμε από΄κει. Ρίξαμε και τα μούτρα μας και πήραμε και τηλέφωνο, μπας και δεν είδαν ακόμα το μονοσέλιδο βιογραφικό μας. Τίποτα! Μετά από λίγο καιρό, ξέρεις ότι έχεις την υποχρέωση μεν να στείλεις αν θες να βρεις σύντομα δουλειά, αλλά απλά βαριέσαι.
Να μιλήσουμε στο τηλέφωνο ☎️
Δεν υπάρχει τίποτα που να τρέμω περισσότερο από το τηλέφωνο. Αχ, κύριε Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, μας άνοιξες δουλειές! Δε μου αρέσει να παίρνω τηλέφωνο, εκτός κι αν είναι απολύτως απαραίτητο και βαριέμαι απίστευτα να επιστρέψω μια κλήση όταν έχω υποσχεθεί ότι θα το κάνω. Πραγματικά, δεν ξέρω πως οι μανάδες μας καταφέρνουν να κάνουν πολύωρες συζητήσεις με αυτήν την συσκευή. Για να γίνω πιο κατανοητή, παρακάτω βρίσκεται ένα σχεδιάγραμμα που επεξηγεί αυτήν τη θέση.
