Αχ, αυτές οι εσωτερικές αντιστάσεις, πάντα σε κρατούν πίσω. Ξέρω, έχεις περάσει πολλά. Έχεις πληγωθεί, έχεις πέσει έξω με πολλούς ανθρώπους. Έχεις κλάψει πολύ, έχεις νιώσει την απόρριψη. Έχεις ζήσει σε περιβάλλον που δεν σε αποδέχθηκαν. Όλα αυτά τα ξέρω, γιατί τα έχω περάσει κι εγώ.
Τώρα όμως, έχουν περάσει. Ναι, έχουν περάσει, είναι πίσω σου και σε έχουν κάνει πιο δυνατό, κι ενίοτε πιο σκληρό. Ξέρω τις νύχτες εκείνες που ορκιζόσουν στον εαυτό σου ότι δεν θα αφεθείς ποτέ και σε κανέναν ξανά. Φοβάσαι. Όπως κι εγώ. Η ψυχή σου δεν ανοίγεται πλέον στον καθένα. Οι διάλογοι λιγοστεύουν, ενώ οι εσωτερικοί μονόλογοι αυξάνονται. Μένεις μόνος σου, μόνο έτσι νιώθεις ασφαλής.
Πάνω σε αυτή τη χρονική στιγμή, όπου έχεις τοποθετήσει τα πάντα δομημένα μέσα στο μυαλό σου, εμφανίζεται εκείνος. Αληθινός, ξεκάθαρος, γήινος. Δεν ανοίγεσαι, δεν μιλάς, προβάλεις τις άμυνές σου. Δεν είσαι εσύ, είναι ο σκληρός εαυτός που έφτιαξες.
Μαλάκωσε, δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες. Ζέστανε και πάλι την καρδιά σου, φώτισε το χαμόγελό σου. Ζήσε το τώρα, ά΄σε το αύριο. Εκείνο ξέρει. Το αξίζεις, όπως κι εκείνος. Αφέσου, έτσι όπως πρέπει. Η αγάπη επιτέλους είναι εδώ για εσένα.
