Στις γιορτινές αυτές ημέρες που τα δρομολόγια των λεωφορείων είναι μειωμένα, είχα την τύχη να πέσω σε οδηγό που μάλλον βιαζόταν να πάει σπίτι του ανήμερα την Πρωτοχρονιά. (Όσοι χρησιμοποιούμε καθημερινά λεωφορεία έχουμε μάθει τι ώρα φτάνει το κάθε δρομολόγιο, ποια δρομολόγια «τρώνε», σε ποια σημεία θα έχει κίνηση. Τα τελευταία δρομολόγια ωστόσο είναι σχεδόν πάντα ακριβή). Παίρνοντας το Α7, ήξερα πως δε θα προλάβω το επόμενο λεωφορείο που χρειάζομαι για να πάω σπίτι μου. Ξαφνικά όμως ο οδηγός άρχισε να μαρσάρει. Επιβάτες πατούσαν stop κι εκείνος προσπερνούσε τις στάσεις τους κι αδιαφορούσε για τις φωνές τους. Σταματούσε στάση παρά στάση και γκάζωνε αμέσως μόλις έκλειναν οι πόρτες. Περνούσε ακόμα και με κόκκινο. Το αποτέλεσμα ήταν να φτάσει 7 λεπτά νωρίτερα στο τέρμα του κι εγώ όχι μόνο να προλάβω το λεωφορείο μου αλλά το περίμενα κιόλας 4 λεπτά περίπου. Αυτός ο οδηγός ανέβηκε στο πάνθεον των οδηγών που μ’ έχουν εξυπηρετήσει.
