Μια πρώτη απάντηση θα άκουγε στην γνώριμη λέξη «Σεπτέμβρης». Μία λέξη, πολλές σκέψεις και συγκινήσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που η λέξη αυτή αποτελεί ένα ιδανικό background, ώστε να αποσπαστούμε από το ωραιότατο διάβασμα του χειμερινού και εαρινού εξαμήνου. Είναι η πινακίδα με τα λαμπάκια που αναβοσβήνουν προκαλώντας μας επιληψία στην προσπάθεια να διαβάσουμε τα περιεχόμενα κάποιου συγγράμματος.
Οι αποτυχίες συνοδεύονται με μία ετικέτα που μας βαραίνει ψυχολογικά. Μας γεμίζει τύψεις και μας καταδικάζει σε σκέψεις. Αλλά κανείς δε νιώθει έτσι. Ίσως σε μία πρώτη επαφή με την εξετάστικη που μοιάζει σαν προσομοίωση διαγωνίσματος , που ο βαθμός του είναι καθοριστικός για τον έλεγχο σχολείο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για αποτυχίες στην κάθε εξεταστική. Αυτό γιατί έχουμε την ευκαιρία να ξαναδώσουμε το μάθημα όσες φορές θέλουμε, μέχρι να αραχνιάσουν τα βιβλία στο ράφι.
Μιλώντας ειλικρινά, μία τέτοια δυνατότητα μας καθησυχάζει και μας χαλαρώνει. Για την ακρίβεια μας καθηλώνει σε μία ρουτίνα γεμάτη καφέδες και τίτσου. Γιατί για παρακολούθηση ούτε λόγος! Δεν είμαστε στο εξωτερικό να μας διώχνουν από τις σχολές με το που κοπούμε σε κάποιο μάθημα. Είμαστε φοιτητούδια διαρκείας, χωρίς ημερομηνία λήξης, ιδιότητα που μας χαρίζει μία διαχρονικότητα. Τι λες;
Αλλά ξαφνικά, αφιερώνοντας ένα πεντάλεπτο, θα συνειδητοποιήσεις ότι ένας «Σεπτέμβρης» δεν είναι η λύση. Γιατί πολύ απλά το ενδεχόμενο «Σεπτέμβρης» απαιτεί ένα καλοκαίρι. Και όπως είναι γνωστό ένα καλοκαίρι δε θέλει να το χάσει κανείς στα βιβλία και στις φωτοτυπίες, παρά μόνο στις παραλίες με ρακέτες και φρέντο. Μάλλον θα χρειαστεί να αναιρέσουμε τον μύθο του Σεπτέμβρη που είναι η εναλλακτική, να ροκανίσουμε χρόνο και να διαγράψουμε χρωστούμενα από την λίστα.
