Ο σεξουαλικός εκφοβισμός είναι ένα είδος εκφοβισμού και παρενόχλησης, η οποία συμβαίνει σε σχέση με το φύλο, το σώμα, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Η παρενόχληση μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, ή συναισθηματική. Μπορεί με τη χρήση σεξουαλικών λέξεων να γίνεται προσπάθεια ταπείνωσης του ατόμου, όπως ο χαρακτηρισμός «πόρνη» ή «γκέι» ή η διάδοση φημών σχετικά με την υποτιθέμενη σεξουαλική ζωή του. Στον μέγιστο βαθμό της, μπορεί να αφορά απρεπές άγγιγμα, σεξουαλική επίθεση ή ακόμα και βιασμό.
Θύματα εκφοβισμού συναντώνται συχνότερα στις σεξουαλικές μειονότητες από ότι σε ετεροφυλόφιλα άτομα. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός σε σχέση με τη σωματική βία σχετίζεται σημαντικά με την ψυχική δυσφορία και τα συμπτώματα του τραύματος. Όταν ο εκφοβισμός συμβαίνει μαζί με αρνητικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, εμφανίζονται εφ΄όρου ζωής, μεγάλες διαφορές μεταξύ της υγείας και των επικίνδυνων συμπεριφορών για την υγεία. Ο εκφοβισμός, ειδικά στους εφήβους, μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη και σε τάσεις αυτοκτονίας. Οι γυναίκες των μειονοτήτων που εκφοβίζονται σεξουαλικά είναι πιο πιθανόν να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης και αυτοκτονικές τάσεις απ΄ότι οι άνδρες των μειονοτήτων και οι ετεροφυλόφιλοι ομόλογοί τους.
Ο σεξουαλικός εκφοβισμός λαμβάνει χώρα και εντός του σχολικού περιβάλλοντος, αποτελώντας ένα φαινόμενο νεανικής πραβατικότητας, ένα είδος bullying, που συμβαίνει σε πολλές χώρες του κόσμου. Μέσα, λοιπόν, στα όρια του σχολικού χώρου εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, όπως με προσβλητικές λεπτομερείς ζωγραφιές κοριτσιών, υβριστικά σχόλια κ.α.
Παίρνοντας αφόρμηση από θέματα της επικαιρότητας που σχετίζονται με την εν λόγω μάστιγα που τρυπάει με τα αγκάθια της τα κορμιά και τις ψυχές μικρών και μεγάλων, αξίζει να αναφερθούμε και σε πιο συγκεκριμένα θέματα που σχετίζονται με τον σεξουαλικό εκφοβισμό, όπως η ομοφυλοφιλία. Οι ομοφυλόφιλοι, εντός και εκτός του σχολικού περιβάλλοντος, γίνονται θύματα σεξουαλικου (και σχολικού) εκφοβισμού συχνότερα από άλλους μαθητές ή ενηλίκους.
Και ο λόγος ποιος είναι; Η επιλογή της σεξουαλικής τους ταυτότητας. Το δικαίωμα στην επιλογή. Το δικαίωμα στην ελευθερία. Το δικαίωμα στην αγάπη και τον έρωτα. Ποιος μπορεί να αφαιρέσει αυτά τα δικαίωματα από τον καθένα από εμάς, με ποια δύναμη και ποια εξουσία μπορεί να μας κλέψει το αυτεξούσιο; Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να το κάνουν και άλλοι που τους αφήνουν να το προσπαθούν όσο τα δικαιώματα που θέλουν να αφαιρέσουν από συνανθρώπους μας δεν τους αφορούν, δεν τους πλησιάζουν, δεν τους «αγγίζουν».
Η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια, δεν είναι αρρώστια, είναι επιλογή είτε έμφυτη, είτε προδιαθεσιακά επίκτητη. Το οριστικό τέλος της διαταραχοποίησης της ομοφυλοφιλίας δόθηκε, όταν με την ανανεωμένη τρίτη έκδοση του DSM, ο APA αφαίρεσε εντελώς την ομοφυλοφιλία από τον κατάλογο των σεξουαλικών διαταραχών, αντικαθιστώντας την «εγω-δυστονική ομοφυλοφιλία» και πάλι με μια γενικότερη διαταραχή όπου το άτομο (ομοφυλόφιλο ή ετεροφυλόφιλο) νιώθει έντονο άγχος για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Ψυχικά ασθενείς είναι όσοι θέλουν με τη βία να αναγκάσουν αυτούς τους ανθρώπους να κρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα στο βωμό του ρατσισμού που τους διακατατέχει, των προκαταλήψεων, της μη ανοχής της διαφορετικότητας, του μίσους. Γιατί ναι, ψυχική ασθένεια είναι η ανάγκη επίδειξης της δύναμης σου περιθωριοποιώντας το διαφορετικό ως κατώτερο σου. Ψυχική ασθένεια είναι η επιθυμία για εσωτερική αιχμαλωσία της πολύπλευρης υπόστασης του ατόμου. Ψυχική ασθένεια είναι να συγκρίνεις την επιλογή αυτή με την παιδοφιλία ή την κτηνοβασία. Έγκλημα είναι.
Ο σεξουαλικός εκφοβισμός δεν είναι μαγκιά. Μαγκιά είναι να αγωνίζεσαι για την ελευθερία στη ζωή και τη βούληση, για να μπορείς να δίνεσαι ολοκληρωτικά σε αυτό που ποθεί η καρδιά σου χωρίς να φοβάσαι, για να ζήσεις τη ζωή όπως ακριβώς θες να τη ζήσεις. Δεύτερη ζωή δεν έχει! Μη φοβάσαι, μην σιωπάς, μην περιθωριοποιείς, μην πληγώνεις, μην εκφοβίζεις, μην σκοτώνεις, ΑΓΑΠΗΣΕ και πάνω από όλα ΣΕΒΑΣΟΥ.
Γράφει η Εύα Σμαραγδάκη
