Καθημερινά στις διαδρομές με ΜΜΜ ή με Ι.Χ. ή ακόμα και πεζοί γινόμαστε μάρτυρες παραβατικών και συχνά επικίνδυνων συμπεριφορών οδήγησης. Σ’ ένα λεωφορείο, μια γυναίκα αγανακτισμένη μονολογεί: «Τον είδες; Εγώ πήρα δύο φορές δίπλωμα οδήγησης στο εξωτερικό. Ήμουν στην Αυστραλία, πήρα το δίπλωμα οδήγησης, γύρισα στην Ελλάδα κι όταν ξαναπήγα χρειάστηκε να ξαναδώσω για το δίπλωμα γιατί είχε λήξει. Στην Ελλάδα όλα τα νέα παιδιά πια λαδώνουν για να πάρουν το δίπλωμα γιατί τους απειλούν πως αν δε λαδώσουν θα τους κόψουν και θα χρειαστεί να πληρώσουν ξανά παράβολα. Και βγαίνουν μετά και αδιαφορούν για τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Στο εξωτερικό δε χαρίζονται. Αν παραβείς φανάρι, αν πετάξεις σκουπίδι από το παράθυρο, ακόμα κι αν φτύσεις, σε κυνηγούν και πληρώνεις επί τόπου 200 δολάρια πρόστιμο. Πού να ξανακάνουν τη βλακεία τους μετά; Εκεί πέρα οδηγούσα, εδώ δε θέλω να βγω στο δρόμο. Από παντού μπορούν να σε βρουν οι ατζαμήδες. Στο εξωτερικό έχουν πλατύτερες λωρίδες για κάθε κατεύθυνση, ξεχωριστή λωρίδα για ποδήλατα και όλοι σέβονται τις διακεκομμένες γραμμές σαν τείχος. (Κοιτάζει τον οδηγό) Οι οδηγοί των λεωφορείων είναι οι πιο τυπικοί, αλλά τι να κάνουν κι αυτοί; Ο δρόμος είναι γεμάτος παραβάτες που λάδωσαν να πάρουν το δίπλωμά τος.»
(Δεν μπορώ να μην συμφωνήσω με τον προβληματισμό της γηραιάς κυρίας)
