Στις 16 Απριλίου θα διεξαχθεί δημοψήφισμα στην Τουρκία, με βάση το οποίο οι πολίτες θα κληθούν να απαντήσουν εάν συμφωνούν ή όχι με το πακέτο των συνταγματικών ρυθμίσεων που ενισχύει τις εξουσίες του τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Αυτοί που λένε όχι αντιμετωπίζονται ως πραξικοπηματίες αναφέρει η Deutsche Welle σε ένα δημοσίευμα της, το οποίο παρουσιάζει συγκεκριμένα περιστατικά που καταδεικνύουν την πρόθεση της σημερινής κυβέρνησης να φιμώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.
Μάλιστα, από τότε που επιχειρήθηκε το αποτυχημένο πραξικόπημα στις 15 Ιουλίου του περασμένου χρόνου, με τη βοήθεια διαταγμάτων, απολύθηκαν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι. Την προηγούμενη βδομάδα απολύθηκαν επίσης 330 μέλη του Συμβουλίου για την παιδεία ΥÖK, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση έχει εναποθέσει στο στόχαστρο της δεκάδες δημοσιογράφους και media, για το λόγο αυτό άλλωστε έκλεισαν πολλοί τηλεοπτικοί σταθμοί και εφημερίδες, με προεδρικά διατάγματα. Ανάμεσα τους ο φιλοκουρδικός σταθμός IMC TV, το πρακτορείο ειδήσεων Cihan και η εφημερίδα Taraf, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Welle.
Ωστόσο, έχουν παρατηρηθεί και άλλα παρόμοια περιστατικά. Συγκεκριμένα την προηγούμενη βδομάδα απολύθηκαν δύο δημοσιογράφοι, εξαιτίας του γεγονότος ότι τάχθηκαν υπέρ του «όχι» στο δημοψήφισμα. Ο ένας ήταν ο Ιρφάν Ντεμιρτσί, πρώην παρουσιαστής του τηλεοπτικού σταθμού Kanal D, ο οποίος απολύθηκε γιατί είπε «όχι» στο δημοψήφισμα μέσω Twitter. Ο δεύτερος δημοσιογράφος που απολύθηκε ήταν ο Χακάν Τσελένκ, ο ποίος εργαζόταν στην εφημερίδα Posta Hakan. Και τα δύο μέσα ανήκουν στον όμιλο Dogan, ο οποίος τίθεται ευνοϊκά προς την κυβέρνηση Ερντογάν.
Παράλληλα, ο δημοσιογράφος Μπάρις Πεχλιβάν από τον τηλεοπτικό σταθμό Oda TV, επισημαίνει πως καθημερινά δέχονται δικαστικές αποφάσεις, ώστε να απομακρύνουν συγκεκριμένες ειδήσεις από τις ιστοσελίδες τους. Εάν δεν το κάνουν, τότε τους αναγκάζουν να τις κλείσουν.
Στην Τουρκία εν ολίγοις επικρατεί φίμωση του Τύπου, της φωνής των δημοσιογράφων, των διαφορετικών απόψεων, δηλαδή αυτών που δεν εξυπηρετούν τις προθέσεις του Προέδρου. Επικρατεί ένα κλίμα μονομέρειας, στο οποίο η μόνη επιτρεπτή στάση, όσον αφορά το δημοψήφισμα του Απριλίου, είναι αυτή που τίθεται υπέρ του «ναι». Υπέρ δηλαδή στην αύξηση της εξουσίας του Ερντογάν, στην αύξηση της δύναμης και κυριαρχίας του και κατά συνέπεια στην υποταγή του Τύπου, στη φίμωση του λόγου και της ελευθερίας έκφρασης και γνώμης.
