By
Posted on
Μια ηλιόλουστη μέρα σε λεωφορείο στο Αιγάλεω, επιβιβάζεται ένας ηλικιωμένος μ΄ένα (ψοφιο) αρνί στην αγκαλιά του. Δύο φοιτητές συζητούν:
-Ο κυριος μπροστά έχει ένα ολόκληρο αρνί στα χέρια.
-Ποιος καλέ; Α, ναι. Κοίτα! Του χαϊδεύει τα ποδαράκια. Γλυκούλης!
-Τις τρίχες που έχουν μείνει του βγάζει.
-Ααααα… Δεν είναι γλυκούλης.
(Τι θυμήθηκα τώρα… Η μάνα μου, όταν ήταν μικρή, είχε ένα αρνάκι. Το μεγάλωνε σπίτι σαν κουτάβι. Μια μέρα γύρισε σπίτι και το αρνί ήταν άφαντο. Εκείνο το μεσημέρι ούτε αυτή, ούτε οι αδερφές της έφαγαν.)
