Διανύουμε την τέταρτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, στη διάρκεια λοιπόν της οποίας πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να τη ζήσουν με τον δικό τους τρόπο. Επιλέγουν αυτό που θεωρούν οι ίδιοι καλύτερο και αρμοστό για αυτούς. Η υποκειμενικότητα, επομένως, είναι κυρίαρχο στοιχείο σε τέτοιες περιπτώσεις, και κατά επέκταση δεν είναι εφικτό να ορίσουμε απόλυτα τι είναι σωστό ή όχι, καθώς τα πάντα βασίζονται στην προσωπική επιλογή και απόφαση.
Έτσι, πολλοί άνθρωποι την Μ.Εβδομάδα αποφασίζουν να νηστέψουν (ή και πιο πριν από αυτήν). Αυτό συμβαίνει επειδή οι ίδιοι αισθάνονται αυτή την ανάγκη, θεωρούν ότι έτσι θα εξαγνίσουν την ψυχή τους ή έτσι έχουν μάθει από μικροί και συνεχίζουν να ακολουθούν αυτή τη διαδικασία, άλλωστε η συνήθεια είναι μεγάλη υπόθεση. Το τι θα επιλέξει ο καθένας είναι προσωπική του υπόθεση και εφόσον η απόφαση αυτή δεν βλάπτει κανέναν, πρέπει να γίνεται σεβαστή, να μην περιφρονείται και γελοιοποιείται στο σύνολο της.
Αυτό βέβαια ισχύει για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως πίστεως, καθώς ο σεβασμός και η κατανόηση μπορεί και συνδέει ανθρώπους και όχι να τους απομονώνει. Πολλοί όμως που δεν πιστεύουν, επιλέγουν να κατακρίνουν μέσω της σάτιρας αυτούς που πιστεύουν. Σε αυτό το σημείο όμως, προσδιορίζεται η διαλλακτικότητα και το κατά πόσο υπάρχει η διάθεση διατήρησης ανοιχτού πνεύματος απέναντι σε κάτι αντίθετο από τα δικά μας πιστεύω.
Το σωστό και το λογικό ποικίλει, ωστόσο η διαδικασία να φτάσουμε σε αυτή τη συνειδητοποίηση είναι δύσκολη και απαιτεί πολύ προσπάθεια, μα μόνο τότε θα μπορέσουμε να δεχτούμε πραγματικά τις επιλογές των υπολοίπων.
