Η ζωή ίσως τελικά είναι μία έννοια αφηρημένη, μία έννοια γεμάτη αβεβαίοτητα. Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει για το μέλλον. Αυτό ίσως είναι το πιο ωραίο και ταυτόχρονα το πιο τρομαχτικό. Ζεις μία καθημερινότητα γεμάτη σωστά, λάθη, πάθη, άγνωστους προορισμούς και μοιραία γεγονότα. Η κάθε μέρα είναι μία πρόκληση με τις επιλογές σου να σε πηγαίνουν ένα βήμα μπροστά, ένα βήμα πίσω ή να σε αφήνουν στάσιμο. Τι γίνεται όμως όταν εμφανίζεται κάτι για το οποίο δεν μπορείς να έχεις τον έλεγχο;
Η υποψία και μόνο αρχίζει να σε τυραννάει. Βασανίζεσαι με την ίδια σου τη σκέψη. Ένα μαύρο σύννεφο σκεπάζει τη ζωή σου έτσι ξαφνικά. Το φάντασμα του σκοτεινό και βαθύ, η μάχη μεγάλη και χρονοβόρα. Το φάντασμα αυτό έχει μεγάλη δύναμη, επιδρά σε όλη σου την υπόσταση, σε πονάει βαθιά, σε γδέρνει, σου σκίζει όλο σου το «είναι».
Αλλά εσύ εκεί βράχος, όπως σου αξίζει. Όπως αξίζει σε κάθε άνθρωπο που παλεύει για τη ζωή του, για μια ζωή γεμάτη όμορφα και άσχημα, πόνο και ανακούφιση, εύκολα και δύσκολα. Μήπως τελικά αυτό μας κάνει να εκτιμάμε την πραγματική και ολοκληρωτική ευτυχία; Η ίδια η δυστυχία; Μήπως η αίσθηση πληρότητας και αυτοεκπλήρωσης αποκτάται όταν ο εαυτός μας νικάει έναν πόλεμο με το να γίνεται η ψυχή του γαλήνια και πάντα ετοιμοπόλεμη κόντρα σε ένα θηρίο που καλπάζει;
Η υγεία μας, πολλές φορές, θεωρείται δεδομένη μέχρι ο εφιάλτης να χτυπήσει την πόρτα. Δε θα σε ρωτήσει για το πότε, δεν θα σε προειδοποιήσει καν. Υπάρχει περίπτωση να μη σου δώσει και κάνενα σημάδι, να μη σου χαρίσει το δώρο της έγκαιρης διάγνωσης. Τότε καταλαβαίνεις ποια είναι τα σημάντικα, με πόσα ασήμαντα ταλανίζεις το μυαλό και τη ψυχή σου και πόσο χρόνο χάνεις με το να εστιάζεις στην αρνητική πλευρά των πραγμάτων. Στην άσχημη όψη μίας ζωής ωραίας, μίας ζωής γεμάτης, με τα καλά της και τα κακά της, αυτό ακριβώς δηλαδή που την κάνει και μοναδική.
Τελικά, αυτό το θηρίο που πασχίζει με τα αγκάθια του να σου δημιορυγήσει ανεξίτηλες πληγές, ίσως μόνο έτσι το νικάς πραγματικά. Με το να έχεις ζήσει μία ζωή που αξίζει. Με τις επιλογές σου να την έχεις ζήσει όπως τη θες εσυ, να την έχεις απολαύσει, να έχεις αγαπήσει τις στιγμές της, να έχεις πραγματοποιήσεις τους στόχους σου, να έχουν βγει τα όνειρα σου αληθινά.
Τότε κανείς δεν μπορεί να σου την κλέψει, γιατί έχεις κερδίσει την ίδια τη ζωή. Και κάπως έτσι ο καρκίνος χάνει. Αυτή η νίκη έκρινε την έκβαση της μάχης. Βγήκες νικητής και εσύ και οι δικοί σου άνθρωποι. Ζήσε λοιπόν. Αυτό είναι το μυστικό μπροστά στην οποιαδήποτε δυσκολία, ακόμα και στις πιο μεγάλες, στις πιο οδυνηρές. Δώσε την ευκαιρία αυτή στον εαυτό σου και η ίδια σου η ψυχή θα σε ανταμείψει. Θα λυτρωθείς!
Γράφει η Εύα Σμαραγδάκη
