Όταν γίνεσαι φοιτητής ανοίγεται στη ζωή σου ένας νέος κύκλος, διαφορετικός από τους υπόλοιπους και αμέσως πολλά πράγματα παύουν να είναι τα ίδια. Η καθημερινότητα σου, ο τρόπος που διαχειρίζεσαι πλέον τα χρήματα, οι ευθύνες που έχεις αναλάβει (κυρίως αν ζεις μόνος σου), οι σχέσεις σου με τους φίλους σου που είναι είτε μακριά, είτε κοντά, καθώς και με τους γονείς σου. Ας επικεντρωθούμε όμως στην αλλαγή που υφίσταται η σχέση με τους γονείς, μία από τις σημαντικότερες σχέσεις που διαμορφώνει ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του.
Όταν σπουδάζεις μακριά από το σπίτι σου στην αρχή όλο φαίνονται δύσκολα, καθώς είσαι μακριά από τους δικούς σου ανθρώπους, που σε αγαπούν και φροντίζουν μέχρι τότε. Ενδυναμώνεται αυτή η σχέση, καθώς σε κάθε φοιτητή κάποια στιγμή λείπει η φιγούρα των γονέων, που είχε συνηθίσει να τους έχει πάντα δίπλα του. Στην συνέχεια, όμως που καταφέρνεις να εγκλιματιστείς, αρχίζεις να τους παραμελείς και αυτό είναι επόμενο.
Όταν απολαμβάνεις την ανεξαρτησία και αυτοκυριαρχία σου, πολλές φορές δεν θες να επιστρέψεις στην πόλη όπου έμενες, καθώς η καθημερινότητα εκεί ξέρεις πως δεν θα είναι όπως την έχεις διαμορφώσει στην πόλη που σπουδάζεις. Η σχέση αυτή, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από συνεχείς μεταπτώσεις. Επομένως, υπάρχουν περίοδοι που δεν θες να φύγεις όταν τους επισκέπτεσαι και άλλες που δεν να φύγεις από την πόλη που σπουδάζεις και την καθημερινότητα σου εκεί.
Στους γονείς πάντα θα λείπουμε, είτε σπουδάζουμε μακριά, είτε κοντά, είτε στην πόλη όπου μεγαλώσαμε και μένουμε ακόμα μαζί τους. Έτσι είναι η αγάπη τους, διαμορφωμένη και είναι ακριβώς αυτή η διαμόρφωση που από τη μία μας εκνευρίζει και από την άλλη μας χαροποιεί. Ένα πράγμα μένει άφθαρτο και αυτό είναι η αγάπη που τρέφουν οι γονείς για τα παιδιά τους, μία σχέση που σίγουρα ενδυναμώνεται ακόμα και αν υπάρχει απόσταση.
