Στο λεωφορειο μια μητέρα θέλει να κάτσει με τις δύο έφηβες κόρες της. Κάθονται, αυτή δίπλα σε μια κυρία, η μια της κόρη στην απέναντι δυάδα δίπλα σε έναν κύριο κι η άλλη κόρη της στην από πίσω δυάδα. Η μητέρα ζητάει στον κύριο που κάθεται δίπλα στην κόρη της να της παραχωρήσει τη θέση. «Μήπως μπορείτε να σηκωθείτε να κάτσουν μαζί τα δύο κορίτσια;»
(Γιατί αν δεν καθόντουσαν μαζί δε θα έφταναν στον ίδιο προορισμό;)
Ο κύριος σηκώνεται και η έφηβη του πίσω καθίσματος δεν παίρνει τη θέση του. Η μητέρα από αμηχανία αλλάζει κάθισμα και λέει στην κόρη του πίσω καθίσματος να κάτσει στη δική της. Η κόρη αρνείται και λέει πως μπορεί να κάτσει ο κύριος που σηκώθηκε. Ο κύριος αρνήθηκε λέγοντας πως κατεβαίνει σε λίγο. Κατέβηκε σε 2 στάσεις, αλλά η όλη διαδικασία ανταλλαγής καθισμάτων κράτησε περίπου 5 στάσεις.
(Ίσως πρέπει να πούμε επίσης πως ο άντρας αυτός ήταν εργάτης και πως μάλλον η μητέρα ήταν ρατσίστρια)
