Το εξαιρετικό βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια, «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις», το διάβασα πριν από πολλά χρόνια, στη νεαρή μου ηλικία, έπειτα από παρότρυνση της μητέρας μου. Το λάτρεψα, ενώ συχνά ανατρέχω σε φράσεις τις οποίες φρεσκάρω ξανά και ξανά. Ένα σημείο που έχει αποτυπωθεί στο νου, την καρδιά και την ψυχή μου είναι:
«Τι κρίμα για΄σένα να πιστεύεις ότι υπάρχει μόνο ό,τι μπορεί να μετρηθεί στατιστικά. Πραγματικά σε λυπάμαι αν διευθύνει τη ζωή σου μόνο αυτό που μπορεί να μετρηθεί, γιατί εμένα με κεντρίζει το απροσμέτρητο. Με κεντρίζουν τα όνειρα, όχι αυτά που είναι μπροστά μου.»
Με όλο το σεβασμό στον συγγραφέα, μέσω των δικών μου βιωμάτων, θα «παίξω» με τον τίτλο και θα πω: Να ζεις, να μαθαίνεις και να αγαπάς. Το να ζω την κάθε μέρα ως μοναδική, να νιώθω ευγνωμοσύνη και πληρότητα σε αυτό το θείο δώρο, νομίζω ότι το έχω κερδίσει μετά από μεγάλες εσωτερικές μάχες με το ΕΓΩ μου.
Γιατί το ΕΓΩ είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας στο να δοξάσεις και να νιώσεις ευλογία για τις μικρές-μεγάλες στιγμές της ζωής σου. Κατά τη διάρκειά της μαθητεύεις, χωρίς ποτέ να αναμένεις το πολυπόθητο «πτυχίο». Η ζωή πρόκειται για έναν συνεχόμενο αγώνα, με πολλά τεστ, ασκήσεις θάρρους ή δύναμης, κι εσύ είσαι ένας «αιώνιος» φοιτητής, που σε αυτή την περίπτωση δεν έχεις καμία κύρωση. Ως εκ τούτου, όσο ζεις μαθαίνεις και αυτός είναι ο στόχος.
Μέσα σε όλα τα σεμινάρια της ζωής που διατίθονται καθημερινά, καλείσαι να βιώσεις σε πολλά επίπεδα την αγάπη. Αν είσαι «καλός μαθητής», τότε αγαπάς άνευ όρων. Υπάρχουν πολλοί τίτλοι για την αγάπη, πάνω στην οποία έχουν αναφερθεί φιλόσοφοι, ψυχαναλυτές, συγγραφείς, ακόμα και επιστήμονες. Τίτλοι όπως «Η αγάπη είναι χημεία», «Η αγάπη είναι κίνητρο για όλες τις μεγάλες ιστορίες», «Η αγάπη είναι παθιασμένη δέσμευση» και άλλα.
Για να μπορέσουμε να δώσουμε και να λάβουμε αγάπη, πρωτίστως θα πρέπει να ζούμε εναρμονισμένοι στους ατομικούς μας σκοπούς, να μαθαίνουμε μέσω αυτών και τέλος να επισφραγίσουμε τη ζωή, την μάθηση με την ολοκλήρωση της αγάπης. Αγαπάς και αγαπιέσαι όταν έχεις αποδεχθεί τη δική σου ζωή, αυτή που εσύ έχεις χαράξει. Αγαπάς και αγαπιέσαι όταν έχεις εστερνιστεί τα βιώματα-μαθήματα σου. Αγαπάς και αγαπιέσαι όταν η αγάπη σου για την ίδια τη ζωή υπερισχύει.
Η ζωή μας έχει ανηφόρες, αλλά και κατηφόρες. Η μάθηση πολύ συχνά σε κουράζει, όμως στο τέλος σε αποζημιώνει… με πλήρωμα της αγάπης! Γιατί πια ξέρεις να ζεις, πώς να μαθαίνεις και πού να μοιράζεις την αγάπη σου.
