Πριν από λίγες ημέρες σημειώθηκε μία ακόμη τρομοκρατική επίθεση στο Manchester της Μ. Βρετανίας, προς το τέλος της συναυλίας που πραγματοποίησε εκεί η αμερικανή τραγουδίστρια Ariana Grande. Λίγο πριν τις 11 το βράδυ η αστυνομία δέχθηκε κλήση για έκρηξη στο Manchester Arena, με τις αρχές να αντιμετωπίζουν το περιστατικό ως τρομοκρατική ενέργεια. Σύμφωνα με τον αρχηγό της αστυνομίας του Manchester, ο δράστης της επίθεσης ήταν ένας, ο οποίος μετέφερε σε σακίδιο ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό και σκοτώθηκε κατά την επίθεση, κάνοντας λόγο για «επιχείρηση- αστραπή».
Σύμφωνα με νεώτερους απολογισμούς υπήρξαν 22 νεκροί, ανάμεσα τους και παιδιά, ενώ οι τραυματίες ανέρχονται στους 59. Υπήρξε άμεση ανταπόκριση από όλα τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, με την ανάρτηση των απαραίτητων τηλεφώνων προκειμένου να αναφέρουν όσοι είχαν γνωστούς τους ανάμεσα στους αγνοούμενους. Περίπου 60 ασθενοφόρα έφτασαν στο στάδιο που έγινε η έκρηξη, σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες της περιοχής. Στο μεταξύ όμως τα social media είχαν κατακλυστεί από μηνύματα ανθρώπων που αναζητούν τους δικούς τους μετά τη συναυλία, αλλά και ταυτόχρονα από δηλώσεις συμπαράστασης προς τις οικογένειες των θυμάτων, ανάμεσα τους πολλά διάσημα πρόσωπα, καθώς και η βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.
Ένα ακόμη περιστατικό το οποίο θίγει το θέμα της ασφάλειας, της κοινωνικής ασφάλειας, κατά πόσο μπορούμε να συμμετέχουμε είτε σε κοινωνικές δράσεις, είτε απλώς να βρισκόμαστε σε ένα μέρος επειδή το αγαπάμε, χωρίς να υπάρχει ο φόβος. Κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να ζει χωρίς φόβο, όμως αυτό το δικαίωμα παραβιάζεται ύστερα από τέτοιες πράξεις. Θυσιάζεται στο βωμό ιδεολογιών και σκοπιμοτήτων, λησμονείται πολύ εύκολα και γρήγορα ότι πρόκειται να χαθούν πραγματικές ανθρώπινες ζωές και όχι νούμερα. Ασυνειδησία, προσήλωση, ένα είδους σκέψης που φοράει παρωπίδες και δεν αντιλαμβάνεται το κακό που σπέρνει. Πόσο μάλλον όταν θέτονται σε κίνδυνο ζωές παιδιών, αθώων πλασμάτων που δεν έχουν προλάβει ακόμη να ζήσουν, να αποκτήσουν εμπειρίες, να ξεδιπλώσουν τα φτερά τους.
«Η έκρηξη ήταν τεράστια, την ένιωθες στο στήθος σου. Υπήρξε χάος. Όλοι έτρεχαν και ούρλιαζαν και προσπαθούσαν να ξεφύγουν», παραθέτει μία αυτόπτης μάρτυρας. Γεγονότα ανεξίτηλα στη μνήμη που υπενθυμίζουν την σκληρότητα της ανθρώπινης φύσης, που επιλέγει να μην σέβεται, αλλά να ποδοπατάει.
