Μια από τις αγαπημένες πατριαρχικές αφηγήσεις είναι ότι δεν υφίσταται πραγματική φιλία μεταξύ των γυναικών. Συχνά δε, οι εκφράσεις γυναικείας φιλίας και αλληλεγγύης χαρακτηρίζονται ως «ψεύτικες» και βεβιασμένες. Ο παραπάνω μύθος στηρίζεται στις παραδοχές ότι τα κομπλιμέντα τους δεν είναι ποτέ αληθινά και σίγουρα κάπου αποσκοπούν, η ανταγωνιστικότητά τους δεν τους επιτρέπει να χαρούν τίποτα και η ενότητά τους διασπάται πάντα για τα μάτια ενός άντρα. Εξάλλου η πατριαρχία αρέσκεται στο να παρουσιάζει την απόκτηση, το «τύλιγμα» ορθότερα, ενός άντρα ως τον απώτερο σκοπό κάθε γυναίκας. Τέλος, γαρνιτούρα σε όλα τα παραπάνω αποτελούν οι αναφορές σε πραγματικά ή φανταστικά περιστατικά όπου γυναικείοι καβγάδες και πισώπλατα μαχαιρώματα αποδεικνύουν την εγκυρότητα της παραδοχής ότι δεν υπάρχει γυναικεία φιλία.
Ο μύθος αυτός εντοπίζεται εσωτερικευμένος στις δηλώσεις αντρών, σύμφωνα με τις οποίες πραγματική φιλία υπάρχει μόνο μεταξύ των ομόφυλών τους ή στις δηλώσεις γυναικών που διατυμπανίζουν πως νιώθουν πιο άνετα σε αντροπαρέες, αφού οι άντρες δεν ξέρουν να οργανώνουν παρασκηνιακές κόντρες και να μαχαιρώνουν πισώπλατα. Στην τελευταία περίπτωση, προτείνω λίγη ανάγνωση παγκόσμιας ιστορίας και κυρίως τα περί Βρούτου και Ιουλίου Καίσαρα. Κοινό σημείο των παραπάνω είναι το γεγονός ότι η φιλία αντιμετωπίζεται σαν αποκλειστικά αντρικό προνόμιο, πολύ εύθραυστο για να κρατηθεί σε γυναικεία χέρια.
Το γεγονός ότι η ύπαρξη γυναικείας φιλίας δε θεωρείται δεδομένη αλλά αντιθέτως πρέπει να αποδειχθεί και να αναλυθεί από ειδικούς και μη, αναδεύει μια μυρωδιά φόβου κι ανασφάλειας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των γυναικών προξενεί τέτοια απειλή που οι απανταχού αντιφεμινιστές σπεύδουν να τη βγάλουν γιαλαντζί, μαντεύοντας τα πραγματικά τους κίνητρα και υποβιβάζοντας τους δεσμούς φιλίας που χτίζονται μεταξύ τους. Ένας/μια υπέρμαχος της πατριαρχικής κουλτούρας θεωρεί εαυτόν κατάλληλο να κρίνει την τιμή αυθεντικότητας κι αξιοπιστίας μιας γυναικείας φιλίας, να βγάλει συμπεράσματα για τα πραγματικά τους αισθήματα «με το μάτι» και εν τέλει να εξάγει συμπεράσματα που υποτιμούν την οποιαδήποτε φιλική διάθεση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων γένους θηλυκού.
Η περιγραφή της γυναικείας φύσης ως μοχθηρής, εχθρικής, ζηλόφθονης κι ανταγωνιστικής, πραγματοποιείται από τα μάτια των προνομιούχων αντρών, οι οποίοι θεωρούν πως έχουν τις γνώσεις να φτάσουν σε τέτοια ακλόνητα συμπεράσματα. Τα συμπεράσματα αυτά αγκαλιάζουν το προνόμιό τους, ενώ ταυτόχρονα μειώνουν τις γυναίκες και την ψυχοσύνθεση που αυτές φέρουν. Τα παραδείγματα που αναφέρουν για να στηρίξουν τις υποθέσεις τους από την άλλη δε μας λένε τίποτα, αφού πρόκειται φυσικά για λογική πλάνη.
Το να στηρίζεις ένα επιχείρημα σε μεροληπτική επιλογή προσωπικών εμπειριών και μεμονωμένων περιπτώσεων που ευνοούν τη θέση σου, δεν αποδεικνύει την ορθότητα του επιχειρήματός σου. Αντιθέτως, οδηγεί σε βεβιασμένες γενικεύσεις, αγνοώντας άλλες περιπτώσεις που έρχονται σε αντίθεση με την άποψή σου και αποδεικνύουν την τρωτότητα του συλλογισμού σου. Πιο απλά, όσο μπορεί κανείς να προσφεύγει σε ιστορίες για πισώπλατες μαχαιριές και υποκριτικές γυναικείες φιλίες, άλλο τόσο μπορούμε κι εμείς να αναφέρουμε δικές μας εμπειρίες που αποδεικνύουν την ομορφιά και της ουσιαστικότητα μιας φιλικής σχέσης μεταξύ γυναικών.
Λυκοφιλίες και παρεξηγήσεις υπάρχουν ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικότητας κι εποχής. Είναι κάτι που απλά συμβαίνει στις ανθρώπινες σχέσεις, οι οποίες είναι εκ φύσεως ευαίσθητες και πολύπλοκες, ενώ χρειάζονται διαρκή συντήρηση. Ακόμα και στις περιπτώσεις που γυναίκες όντως εμφανίζουν εχθρική ή ανταγωνιστική συμπεριφορά η μια απέναντι στην άλλη, δε έχει κανένα νόημα η προσφυγή στη φύση για να εξηγηθεί η γυναικεία ψυχοσύνθεση. Τα αίτια μιας επαναλαμβανόμενα και συστηματικά ανταγωνιστικής συμπεριφοράς θα πρέπει να αναζητηθούν στις αρχές και τις παραδοχές που η φαλλοκρατική πραγματικότητα περνά στις γυναίκες ως σωστές κι αποδεκτές. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αγνοούμε το γεγονός ότι η συμπεριφορά μας είναι προϊόν του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε κι όχι απλά της γυναικείας ή αντρικής «φύσης» μας.
Εν ολίγοις, γυναικεία φιλία όχι απλά υπάρχει, αλλά είναι λυτρωτικό, ελπιδοφόρο και σωτήριο που υπάρχει. Είναι για μια γυναίκα καταφύγιο και πηγή όμορφων στιγμών, συναισθημάτων και αναμνήσεων. Οι γυναικείες φιλίες αποτελούν οάσεις σε μια έρημο καχυποψίας και γενικεύσεων.
