Η Κως είναι ελληνικό νησί του Αιγαίου, το δεύτερο μεγαλύτερο σε πληθυσμό μετά τη Ρόδο. Τα σημάδια του χρόνου και της διαδρομής των πολιτισμών και των λαών που πέρασαν από την Κω είναι ζωντανά μέχρι και σήμερα. Από τη μυθολογική εποχή του Ηρακλή και του Βασιλιά Χάρμυλου και την Ελληνιστική εποχή του Ασκληπιείου, του αρχαίου σταδίου, της αρχαίας αγοράς και του αρχαίου θεάτρου μέχρι τη σημερινή εποχή με τις σύγχρονες υποδομές και τους οικισμούς της φέρουν τα σημάδια πολλών λαών και πολιτισμών.
Η ιστορική της πορεία είναι που την καθιστά ένα κοσμοπολιτικό παράδεισο, γεμάτο μυρωδιές παράδοσης αλλά και μία σύγχρονη ευρωπαϊκή αύρα που την κάνει μοναδική. Οι αρχαιολογικοί χώροι του νησιού και τα μνημεία της φέρουν στο σήμερα όλη την ιστορία της με ένα επιβλητικό τρόπο. Το κάστρο της Νερατζιάς βρίσκεται στο λιμάνι της Κω και είναι το καλύτερα διατηρημένο κάστρο του νησιού. Ο πλάτανος του Ιπποκράτη, ένα τεράστιο δέντρο με περίμετρο 12 μέτρων, στο οποίο πιστεύεται ότι δίδασκε ο Ιπποκράτης την Ιατρική στους μαθητές του. Το Ασκλιπιείο της Κω πρόκειται για το μεγαλύτερο θεραπευτήριο της Αρχαίας Ελλάδας. Το Μουσουλμανικό Τέμενος της Λόζιας κτίστηκε από το Γαζή Πασά το 1786. Βρίσκεται δίπλα στον πλάτανο του Ιπποκράτη. Αποτελείται από ευρύχωρο νάρθηκα και το κυρίως τζαμί.
Τα μνημεία είναι πάρα πολλά, που θα χρειαζόταν ένας ολόκληρος τόμος για να αναφερθούν όλα εκτενώς. Κάποια ακόμη όμως που αξίζουν ξεχωριστή μνεία είναι: η αρχαία αγορά, η Κάζα Ρομάνα, το Παλιό Πυλί, ο ναός του Άγιου Ιωάννη του Προδρόμου, το κάστρο της Αντιμάχειας, η σπηλιά της άσπρης πέτρας, οι ναοί του Ηρακλή και του Απόλλωνα, το κάστρο της Κεφάλου. Τέλος, σε απόσταση 42 χιλιομέτρων από την πόλη της Κω, στο χωριό Κέφαλος και συγκεκριμένα στην παραλία Καμάρι απέναντι από το νησάκι «Καστρί» βρίσκονται το σύμπλεγμα δύο παλαιοχριστιανικών βασιλικών του Αγίου Στεφάνου. Οι βασιλικές αυτές χρονολογούνται στο 469 και στο 554 μ.χ. Ανακαλύφθηκαν το 1932 από τον Ιταλό αρχαιολόγο Luciano Laurenzi και αποτελούν αξιοθέατο για τον πλούτο, την εξαιρετική θέση, το μέγεθος και τα εντυπωσιακά ψηφιδωτά τους.
Περιοχές ενδιαφέροντος είναι η Αλυκή στο Τιγκάκι που λειτουργούσε ως χώρος παραγωγής θαλάσσιου αλατιού μέχρι και το 1989, τα Θερμά, μία περιοχή που πρόκειται για ιαματικές πηγές, το νερό των οποίων είναι πλούσιο σε Ασβέστιο, Κάλιο, Νάτριο, Θείο και Μαγνήσιο, συστατικά που θεωρούνται κατάλληλα για την ίαση δερματικών, αρθριτικών και ρευματικών παθήσεων, αλλά και για την αισθητική του δέρματος. Η θερμοκρασία των νερών κυμαίνεται από 30-50 βαθμούς. Στο μπροστινό μέρος της παραλίας έχει δημιουργηθεί μια μικρή λίμνη που διαχωρίζεται από την υπόλοιπη παραλία με βράχια που επιτρέπουν στο θαλασσινό νερό να εισέρχεται και να δροσίζει τα καυτά νερά. Η παραλία αυτή είναι κατάλληλη για όλες τις ηλικίες και για όλες τις εποχές. Η μετάβαση μπορεί να γίνει με ιδιωτικό μεταφορικό μέσο ή λεωφορείο. Επίσης, η Λίμνη του Πυλίου, και το χωριό Ζιά στο όρος Δίκαιος, από το οποίο μπορεί κανείς να δει όλη την πόλη αλλά και να θαυμάσει το μοναδικό και φημισμένο ηλιοβασίλεμα με εικόνες που μένουν βαθιά χαραγμένες στη ψυχή για μία ολόκληρη ζωή και στη θύμηση τους γαληνεύουν όλο σου το είναι δείχνοντας σου τι θα πει επίγειος παράδεισος.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι πως ένα απλό άρθρο δεν μπορεί να καλύψει όλη την ομορφιά της Κω που παραμένει αναλλοίωτη και λέω παραμένει, γιατί δυστυχώς στις 21 Ιουλίου στη μία και μισή μετά τα μεσάνυχτα σημειώθηκε σεισμός 6,7 Ρίχτερ με απολογισμό 2 νεκρούς και 12 σοβαρά τραυματισμένους. Μεταξύ των κτιρίων που κατέρρευσαν είναι το Ιερό του Μητροπολιτικού Ναού του Αγ. Νικολάου και Τμήμα του Μουσουλμανικού Τεμένους στην πλ. Ελευθερίας. Σοβαρές ρηγματώσεις σημειώθηκαν στην προβλήτα του εσωτερικού λιμανιού και τον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής. Η επόμενη μέρα βρήκε το νησί με αρκετούς μετασεισμούς, αλλά και κάτι τόσο πρωτόγνωρο όσο και μοναδικό ταυτόχρονα. Βρήκε τους κατοίκους του νησιού ενωμένους, σαν μία γροθιά να παλεύουν για να αποκαταστήσουν κάθε πληγή που έκλεβε μέρος της κοσμοπολίτικης λάμψης του νησιού. Κάθε πολίτης έτοιμος να βοηθήσει, κάθε ψυχή, σκεπτόμενη πέρα από την ασφάλεια, τον τόπο που μεγάλωσε, που αγαπάει και μιλάει πάντα για αυτόν. Και όχι, δεν είναι τοπικιστικό να αγαπάμε και να μιλάμε για τον τόπο μας, Στην πραγματική αγάπη, πάντα μιλάς για αυτό που αγαπάς. Έτσι κι εμείς, εδώ κανονικά στις ζωές μας, όλοι μαζί καταφέρνουμε σιγά σιγά αλλά με γοργά βήματα να δούμε το νησί μας όχι μόνο όπως πριν το σεισμό αλλά ακόμα καλύτερα και ασφαλέστερο.
Και σας ρωτώ: Μπορεί ένας σεισμός να κλονίσει την ομορφιά ενός τέτοιου τόπου; Μπορεί να κλονίσει την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη ζεστασιά των κατοίκων; Η Κως ίσως για πολλούς θεωρείται μικρό νησί. Αλλά έχει τόσο ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ που νικάει σε ήθος, σε αξίες και έτσι θα νικήσει και τώρα. Κι αν δεν με πιστεύετε, ελάτε να την επισκεφτείτε. Σας περιμένουμε όλοι με ανοιχτές αγκαλιές, για ένα μοναδικό ταξίδι, αυτό που ζούμε κι εμείς, οι ίδιοι οι κάτοικοι της, ένα ταξίδι ζωής!
Γράφει η Εύα Σμαραγδάκη
