Τέλος το σχολείο. Τέλος οι εβδομαδιαίες καταλήψεις με αίτημα την κατάργηση της στρογγυλής τυρόπιτας και την καθιέρωση της τρίγωνης τυρόπιτας, για να ξέρεις από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις (fair αίτημα, δεν λέω). Τέλος οι σχολικές εκδρομές και τα απροειδοποίητα τεστ.
Μπορεί ένα δάκρυ να κύλησε, καθώς σκεφτόμουν και αναπολούσα τις ωραίες στιγμές που έζησα ως μαθήτρια, αλλά όλοι μου λένε ότι τώρα αρχίζουν τα καλά.
Όταν έμαθα ότι πέρασα σε άλλη πόλη, τρομοκρατήθηκα και χάρηκα μαζί.
Το καινούργιο πάντα σε τρομάζει αλλά αφοπλίστηκα με κιλά αισιοδοξίας και είπα ΝΑΙ στη νέα μου ζωή.
Μπορεί να μου λείψει λίγο το καλομαγειρεμένο φαγητό της μαμάς, αλλά να σου πω κάτι; Τις συνταγές στο ίντερνετ τι τις έχουμε δηλαδή; Και τι έγινε να κάψεις και ένα και δυο και τρία φαγητά; Άμα δεν πάθεις, δεν θα μάθεις.
Ήρθε η ώρα να φύγω από το πατρικό και να ανοίξω το δικό μου σπιτικό (yo).
Όλοι αυτό δεν περιμένουμε πώς και πώς; Από μικρή έφτιαχνα αυτοσχέδιο σπίτι-σκηνή με τα σεντόνια των γονιών μου. Τα στήριζα στα έπιπλα και καθόμουν από κάτω όλη τη μέρα. Ήταν το δικό μου σπίτι, μόνο που το βράδυ γκρεμιζόταν. Σαν το γεφύρι της Άρτας ένα πράγμα. Εγώ όμως ήξερα ότι τα θεμέλια του δικού μου σπιτιού, πήγαιναν απλώς στο πλυντήριο.
Τώρα λοιπόν που θα έχω το δικό μου, το ολοδικό μου σπίτι, θα πω όχι; Τουλάχιστον αχαριστία.
Έτσι, λοιπόν, άρχισα να ψάχνω το δικό μου παλατάκι. Εκεί που έφτασα στο σημείο να λέω «θα το χτίσω μόνη μου», βρήκα το ιδανικό. Μια πανέμορφη, τέλεια, υπέροχη, φανταστική… γκαρσονιέρα. Ντάξει, διαστάσεις παλατιού μπορεί να μην έχει, αλλά τι να το κάνω το πιο μεγάλο; Όσο μικρότερο, τόσο λιγότερες οι πιθανότητες να μου κουβαλιούνται συνέχεια οι γονείς για να δουν «τη μονάκριβη κορούλα τους που μεγάλωσε και μένει μόνη της» .
Άλλωστε, γούστο έχουμε. Θα το κάνω εγώ ένα κουκλάκι.
Με λίγη προσοχή, θα γίνει το τέλειο μέρος που θα αράζω με τους φίλους που ευελπιστώ να κάνω – μια ερωτική φωλίτσα – το μέρος που θα με κάνει να συγκεντρώνομαι για να διαβάσω για την εξεταστική. Θα τα έχει όλα και θα συμφέρει.
Ψάχνοντας στο internet πού στο καλό θα βρω οικονομικά και όμορφα έπιπλα έπεσα πάνω στο Διάφανο. Και εκεί ήταν που είδα όλα όσα θα έκαναν το σπίτι μου μοναδικό.
Εγώ διάλεξα. Εσύ;
Διπλό κρεβάτι -επιτέλους- γιατί θέλω ποιοτικό και πολύωρο ύπνο.
Δυο κομοδίνα γιατί έτσι. Πάντα ήθελα να έχω.
Ένα τεράστιο γραφείο για να κάνω τις εργασίες μου αλλά και να ακουμπάω τα ρούχα μου γιατί μπορεί να πάρω και ντουλάπα αλλά όλοι ξέρουμε ότι εκεί θα καταλήξουν. Έτσι και αλλιώς, πιο ωραία δείχνουν πατσαβουριασμένα δίπλα από τα βιβλία. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Μια άνετη προεδρική καρέκλα για να νιώθω cool, άρα να διαβάζω με πιο πολύ όρεξη.
Ραφάκια για τα βιβλία μου που θα είναι πολλά.
Τραπεζάκι και καρέκλες για την κουζίνα για να μην τρώω στο κρεβάτι. Να και κάτι που μου έμαθε η Ελληνίδα μάνα μετά από πολλές ώρες κηρύγματος.
Και αυτά είναι μόνο τα βασικά. Διακοσμητικά, ό,τι χρειαστώ για την κουζινούλα μου και το μπάνιο θα τα διαλέξω ένα προς ένα με προσοχή από το Διάφανο.
Εκεί μέσα θα ζήσω πολλά. Οι εμπειρίες μου από τη φοιτητική ζωή θα αποτυπωθούν στο μυαλό μου με φόντο αυτό το σπίτι. Πρέπει να είναι τέλειο και βολικό.
Και φυσικά οικονομικό.
Καλή μας αρχή, λοιπόν. Και μην ξεχάσεις να μπεις με το δεξί…
