Στα ΜΜΜ, συναντάμε καθημερινά περισσότερο ή λιγότερο γνωστούς μας που πιάνουμε κουβέντα. Βέβαια, πάντα έχω την αίσθηση πως η κουβέντα ξεφεύγει και λέμε κάποια πράγματα που καλό θα ήταν να μην ακούγονται από τους τριγύρω συνεπιβάτες. Πώς μπορείς να βρεις όμως την ιδιωτικότητα σ΄ένα γεμάτο κόσμο βαγόνι;
Προχτές συνάντησα μία φίλη από τα παλιά, Καθόμαστε σε μία τετράδα θέσεων (μου αρέσει να το λέω κουπέ) και ήμασταν οι δύο μας. Της λέω, τι ωραία που έχουμε ιδιωτικότητα. Μου λέει, πως στον επόμενο σταθμό κάποιος θ΄ανέβει. Αρχίσαμε να λέμε τα προσωπικά μας. Η συζήτηση φούντωσε και δεν καταλάβαμε πως είχαμε φτάσει ήδη στο Ηράκλειο και το κουπέ μας είχε παραμείνει ιδιωτικό.
Χωρίς να σας κουράζω, χάσαμε την ιδιωτικότητα μας μόνο στα Κάτω Πατήσια, οπότε καταφέραμε ν΄απολαύσουμε την διαδρομή σα να είχαμε βγει για καφέ. Συμβουλεύω το Yang κοινό, να παίρνει το τρένο στο διάστημα 10-12 το πρωί.
