Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο μου, το καλοκαίρι πέρασα κάποιες μέρες στην Χαλκιδική με την οικογένεια μου. Από την στιγμή που ήμουν εκεί δεν γινόταν να μην πάω έστω και για λίγο στο χωριό μου, στο μέρος που έχω τόσες αναμνήσεις από όταν ήμουν μικρή.
Αυτή την φορά όμως τα έβλεπα όλα με μια διαφορετική ματιά, σαν να τα συναντούσα για πρώτη φορά. Κάναμε πράγματα και πήγαμε σε τοπία που φυσικά δεν τα συναντάς στην Αθήνα, καμιά φορά μάλιστα ζούμε τόσο έντονα στον μικρόκοσμο που έχουμε φτιάξει και ξεχνάμε πως υπάρχουν τέτοια μέρη και πως οι άνθρωποι εκεί ζουν τελείως διαφορετικά από ότι εμείς.
Γιατί πιστέψτε με όταν σας λέω πως ακόμα και εγώ που μεγάλωσα εκεί, είδα κάποια πράγματα για πρώτη φορά. Όσοι δεν είστε από χωριό είστε έτοιμοι να δείτε πως μαζεύονται τα αυγά, πως απλώνουν τον τραχανά και πως μοιάζουν 50 γαλοπουλακια να τρέχουν όλα μαζι; Και εσείς που είστε, ελάτε να θυμηθείτε και να νιώσετε πιο κοντά στο δικό σας χωριό και μόλις τελειώσετε με το βιντεάκι πάρτε ένα τηλέφωνο την γιαγιά σας να δέιτε τι κάνει.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία, ειλικρινά δυσκολεύομαι να το περιγράψω με λόγια, για αυτό απαθανάτισα και κάθε στιγμή. Ένιωσα σαν παιδί ξανά, τόσο ανέμελη. Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στην φύση, τόσο πιο κοντά έρχεσαι και με τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι κάτι που όλοι πρέπει να το κάνουμε λιγάκι πιο συχνά. Το μυαλό μας ηρεμεί από τα άγχη με τον καθαρό αέρα και η ψυχή ησυχάζει από το τόσο γέλιο.
Για αυτό και εσείς μην χάνετε χρόνο, ξεκλέψτε 2 μέρες από το διάβασμα/δουλειά και βρείτε ένα κοντινό χωριό της Άθηνας να αποδράσετε. Κρυφτείτε από ό,τι έχετε να κάνετε και σας πνίγει για λίγο μόνο και όταν επιστρέψετε θα είστε έτοιμοι να κατακτήσετε τον κόσμο! Γεμάτες μπαταρίες, η δημιουργικότητα στο κόκκινο και φυσικά η αίσθηση ότι τίποτα δεν σας σταματά! Το έχετε! Πιστεύω σε εσάς!
