Η Μαρία Ντάνου δεν σταματάει να μας εκπλήσσει. Μετράει ήδη 2 συμμετοχές σε χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες και πολλές περισσότερες σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Και συνεχίζει. Πριν λίγες μέρες μέρες βρισκόταν στη Νότια Κορέα εκπροσωπόντας την Ελλάδα στο σκι αντοχής και σήμερα μοιράζεται στο Yang.gr τις εμπειρίες της, τις εικόνες που θα κρατήσει για πάντα μαζί της, τη στήριξη που έλαβε και φυσικά τα επόμενα βήματά της.
Μια απλή σχετικά ερώτηση για αρχή, αλλά σημαντική. Γιατί σκι αντοχής; Τι είναι αυτό που σε ιντριγκάρει και σε έκανε να αφοσιωθείς στο άθλημα αυτό;
Το σκι αντοχής είναι ένα άθλημα που απαιτεί καλή φυσική κατάσταση για να το ευχαριστηθείς και να νιώσεις ευεξία τη διάρκεια της προπόνησης. Όταν το πετυχαίνεις αυτό, νιώθεις «καθαρός» και την πρόσληψη οξυγόνου στο σώμα σου υψηλή. Όλο αυτό το συναίσθημα με έκανε να αγαπήσω αυτό το άθλημα. Δεν είναι μόνο η αδρεναλίνη, αλλά και η ελευθερία που νιώθεις κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Εμείς οι αθλητές αγαπάμε το άθλημά μας κατά τη διάρκεια της προπόνησης και όχι τόσο στον αγώνα. Με το σκι αντοχής περνάω πολλές ώρες μόνη μου ή με συναθλητές στο δάσος. Σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος και ήρεμος, καθώς βρίσκεσαι ανάμεσα σε χιόνι, δέντρα και ζώα. Μέσα από αυτό επιδιώκεις να γίνεις καλύτερος σωματικά, ψυχικά και στρατηγικά.
Σε προηγούμενή μας συζήτηση είχες αναφέρει ότι ένας από τους στόχους σου ήταν η σωστή σου προετοιμασία για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του ΄18, με σκοπό μια καλύτερη επίδοση. Κατάφερες να πετύχεις αυτόν σου τον στόχο;
Ο τότε στόχος μου ήταν να πετύχω ένα καλύτερο αποτέλεσμα από τους αγώνες στο Βανκούβερ το 2010, κάτι το οποίο πραγματοποιήθηκε. Την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε ήδη κατείχα το ρεκόρ μου από θέμα θέσεων, περνόντας 5-6 αθλήτριες. Αυτή τη φορά πέρασα 14 άλλα έθνη και από τις 90 αθλήτριες που συμμετείχαν, εγώ βγήκα στην 76η θέση, που είναι μια επιτυχία για την χώρα μας δεδομένων των συνθηκών. Το να βγεις στην 50άδα, βέβαια, είναι ένα άπιαστο όνειρο, μιας και θα πρέπει να είσαι καθαρά αφοσιωμένος στον αθλητισμό.
Έχεις κάνει θυσίες, πολλή προσπάθεια και κόπο για αυτή σου τη συμμετοχή στους αγώνες. Πώς είναι το συναίσθημα του «Τα κατάφερα!», της επιτυχίας;
Το συναίσθημα και η ευχαρίστηση της επιτυχίας έρχονται όταν συνειδητοποιήσεις ότι έδωσες το 100%, ότι δεν μπορούσες να δώσεις κάτι παραπάνω. Πώς ό,τι έχεις κάνει σε όλη την ολυμπιακή σου προετοιμασία έχει πιάσει τόπο. Μέχρι και 1 μέτρο πριν τον τερματισμό τα δίνεις όλα. Όλοι οι αθλητές βάζουμε στόχους για επιδόσεις και μετάλλια, αλλά το θέμα είναι ότι μέσα σε έναν αγώνα δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί. Μπορεί να πέσεις, άρα πρέπει να ξανασηκωθείς ή να σπάσουν τα μπαστούνια σου και να πρέπει να τα αντικαταστήσεις. Αυτά δεν μπορείς να τα προβλέψεις. Η επιτυχία, λοιπόν, είναι να νιώθεις ότι τα έχεις δώσει όλα.
Σε όλη σου αυτή την προσπάθεια, ποια ήταν η στήριξη των Ελλήνων; Είτε φίλων σου, είτε γενικότερα των οπαδών του αθλήματος;
Από την Ελλάδα έλαβα κυρίως ψυχολογική υποστήριξη, εννοώντας φυσικά από τους δικούς μου ανθρώπους. Έχω να πω τα καλύτερα λόγια για τον ΕΟΣ Νάουσας που με συμβούλευαν σε κάθε μου βήμα. Και φυσικά, για τους φίλους μου από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Νάουσα. Ο καθένας δίνει ό,τι μπορεί και αυτό εγώ το αγκάλιασα, γιατί για εμένα αυτό είναι το σημαντικό: να μπορώ να λαμβάνω την αγάπη του καθενός και να βλέπω στα πρόσωπά τους ότι εκτιμούν αυτό που κάνω, γιατί το κάνω και για τη χώρα μου.
Έλαβα, επίσης, μεγάλη υποστήριξη από την ομάδα μου στην Ελβετία, καθώς πλέον εκεί μένω και εργάζομαι. Ουσιαστικά με στήριξαν παραπάνω από τον καθέναν, γιατί μου προσέφεραν και οικονομική υποστήριξη. Αν δεν τους είχα, μόνη μου δεν θα μπορούσα να αγοράσω ούτε τα εισιτήρια μου.
Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας την πιο όμορφη εμπειρία-εικόνα που έχεις κρατήσει από το ταξίδι σου για τους Ολυμπιακούς στη Νότια Κορέα.
Η πιο όμορφη στιγμή ήταν πριν ξεκινήσω τον αγώνα μου, όταν είδα τον αδερφό μου, την κολλητή μου και τον σύντροφό της που είχαν έρθει στο στάδιο. Είδα για πρώτη φορά σε χειμερινούς ολυμπιακούς την ελληνική σημαία. Ο αδερφός μου είχε βγάλει τη μπλούζα του, τσίριζε και τον άκουγα, παρόλο που επικρατούσε χαμός. Τους εντόπισα στις κερκίδες και μέχρι την εκκίνησή μου, τους χαιρετούσα.
Είπα στον εαυτό μου ότι το κάνω για αυτούς, που έκαναν τόσο δρόμο για να με χειροκροτήσουν. Μάλιστα μέσα στην πίστα σκεφτόμουν, «Άντε, να περάσω τη δεύτερη γύρα για να τους ξαναδώ και να τους ακούσω». Μάλιστα στη δεύτερη γύρα, είχαν ξεσηκώσει όλη την κεντρική κερκίδα και φώναζαν για εμένα. Αυτό είναι η καλύτερη εικόνα, δεν μπορεί να περιγραφτεί αυτό το συναίσθημα.
Ποια είναι η επόμενη γραμμή τερματισμού για εσένα, δηλαδή ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Προς το παρόν δεν θέλω να σταματήσω καθόλου τις προπονήσεις. Τα τελευταία 3 χρόνια έχει βρει τους κατάλληλους ρυθμούς, ώστε να μου αρέσει ο εαυτός μου, το σώμα και ο τρόπος σκέψης μου. Επόμενο στόχο μου, λοιπόν, αποτελεί μια πολύ καλή επίδοση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Seefeld το 2019.
Νιώθω ολοκληρωμένη σαν αθλήτρια, οπότε θέλω να προσφέρω κάτι και στην επόμενη γενιά. Να βρω τρόπους δηλαδή, να βοηθήσω τους νέους μέσω του αθλητισμού, ώστε να γίνουν καλύτεροι και πιο ισορροπημένοι άνθρωποι. Γιατί εμένα ο αθλητισμός με βοήθησε πάρα πολύ στις σπουδές μου, στην αυτοπειθαρχία, στην καλή διαχείριση των deadlines. Κυρίως όμως στο να είμαι ευτυχισμένη. Είναι πολύ ωραίο να είσαι αθλητής και το συναίσθημα του να κυνηγάς κάθε μέρα το καλύτερο.
Ευχαριστούμε πολύ τη Μαρία που μας έβαλε με τη δική της ματιά στον κόσμο των Ολυμπιακών Αγώνων και του σκι αντοχής. Ευχόμαστε ό,τι καλύτερο στα επόμενα βήματά της.
