Πόσο σημαντική είναι άραγε η αυτοεκτίμηση; Αποτελεί πράγματι τη βασικότερη πηγή ουσιαστικής προσωπικής ελευθερίας κόντρα στις νόρμες της εποχής; Πόσο δύσκολο είναι να κατακτηθεί;
Η αυτοεκτίμηση, ενδεχομένως να αποτελεί μια νεφελώδη ή ακόμη και άγνωστη (στην πράξη τουλάχιστον) για μερικούς, έννοια. Έμφυτα, σε κάθε άνθρωπο υπάρχει η ανάγκη ύπαρξης μιας αυτόνομης εικόνας που αξιολογεί τους γύρω του, αλλά και τον εαυτό του. Η αυτοεκτίμηση δηλαδή αποτελεί ένα είδος συναισθηματικού καθρέφτη, όπου διαρκώς βλέπει νέα είδωλα και που αν το άτομο δεν έχει χτίσει μια σταθερή εικόνα για τον εαυτό του, σε κάθε «καθρέφτισμα» νέων ειδώλων, το δικό του προσωπικό είδωλο θα ρευστοποιείται και αξιολογικά θα αμφισβητείται.
Συνήθως το άτομο επιλέγει να δανειστεί το είδωλο κάποιο άλλου, τον οποίο έχει εξιδανικεύσει και προσπαθεί πάση θυσία να ταυτίσει τα είδωλά τους, να γίνει η αντανάκλαση στον καθρέφτη του άλλου. Συνεπώς ασυνείδητα, απορρίπτει το δικό του μοναδικό είδωλο για να μοιραστεί το ίδιο είδωλο με κάποιον άλλον, τον οποίο επιλέγει να αποδεχτεί πλήρως.
Αναντίρρητα, ζούμε σε μια διεθνοποιημένη κοινωνία με κονσερβοποιημένα πρότυπα ομορφιάς και συμπεριφοράς. Αν διαφέρεις από τον κανόνα, χρειάζεται να παλέψεις σκληρά για να επιβιώσεις είτε σε προσωπικό, είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Οι άνθρωποι πλέον συμβιβάζονται εύκολα, ξεχνούν τι αξίζουν και επισκιάζονται από μια μόνιμη ανάγκη για επιβεβαίωση.
Ο διαρκής φόβος μιας ενδεχόμενης αποτυχίας σε κάθε πτυχή της ζωής, όπως ο έρωτας, η οικογένεια ή η δουλειά παραγκωνίζει κάθε απεγνωσμένη προσπάθεια για προσωπική απελευθέρωση. Αν εσύ δεν αγαπήσεις και δεν εκτιμήσεις τον εαυτό σου όμως, με αυτήν την εμφάνιση και αυτήν την προσωπικότητα, κανείς δεν θα το κάνει για εσένα.
Σε καμία περίπτωση ωστόσο, δεν πρέπει να αποτελεί η προσωπική αποδοχή αιτία για προσωπική στασιμότητα. Μπορείς να αλλάξεις τον εαυτό σου μόνο εάν πρόκειται να αναβαθμίσεις το ήδη υπέροχο και μοναδικό λογισμικό σου, πρέπει συνεπώς να φροντίζεις να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή σου και όχι να δανείζεσαι ξένα είδωλα μπροστά από τον δικό σου καθρέφτη!
Μια συμβατική ζωή είναι ο κανόνας, γίνε η εξαίρεση και ίσως ο κανόνας αλλάξει. Εξάλλου, η μονάδα κάνει το σύνολο! Χωρίς αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό δεν θα είμαστε αρκετά δυνατοί, ώστε να υπερασπιστούμε τις επιλογές μας. Αντιθέτως, θα αφήνουμε ξεχασμένες τις βαθύτατες προσωπικές επιθυμίες μας στο έρεβος των απραγματοποίητων ονείρων μας.
«…Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία…»
Γράφει η Κοντού Διαμαντίνα-Ειρήνη
