Ήμερα Τετάρτη και ώρα 8 το πρωί. Άλλη μια μέρα που ανεβαίνεις από τον σταθμό του Ευαγγελισμού και κατευθύνεσαι προς την στάση. Η Βασιλίσσης Σοφίας γεμάτη κόσμο. Ξέρεις, πρόσωπα που βλέπεις μόνο για μια στιγμή. Ο «πρεζάκιας», ο «ενοχλητικός γέρος» που θα σε ενοχλήσουν, μέχρι και μια ωραία παρουσία που μπορεί να σου φτιάξει το πρωινό.
Ένα πρωινό που στάνταρ δεν θα είναι και το καλύτερο ξύπνημα για΄σένα. Κάτι η ημέρα Τετάρτη, κάτι που θα πρέπει να δεις ξανά τα μούτρα του καθηγητή ή και γενικώς κόσμου που δεν γουστάρεις, κάτι η τύπισσα που σε έκανε να χάσεις το τρένο, γιατί καθόταν αριστερά στις κυλιόμενες, μέχρι να κατέβεις θα έχουν γίνει τα νευρά σου τσατάλια.
Έτσι μάλλον θα είναι πιο εύκολο να βάλεις ακούσια ταμπέλες στους περαστικούς. Μη νιώθεις ένοχα, δεν χρειάζεται να το κρύβεις. Κι εσύ το κάνεις, κι εγώ, όλοι μας. Άλλωστε φυσικό δεν είναι; Ο σημερινός τρόπος ζωής στοχεύει στην εξωτερική εμφάνιση, αφήνοντας τον χαρακτήρα εκτός.
Έχοντας ανάγει ρηχούς χαρακτήρες αλά Kim Kardashian σε status symbols, λογικό είναι «αυτόματα» να τους ακολουθούμε ως πρότυπα. Παρόλα αυτά, ακόμα κι έτσι, οι ισορροπίες ακόμα κρατούνται. Πλατφόρμες όπως το Imvu, το Stardoll ή ακόμα και το Wattpad, μπορούν μέσα σε όλη αυτή την φουρτούνα, με σειρήνες που προάγουν το επιφανειακό, να σε κάνουν να εκτιμήσεις το βάθος, τον χαρακτήρα, το καπάτσο, χωρίς να βλέπεις πρόσωπα. Μόνο χαρακτήρα.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύει και το κοινωνικό πείραμα που δημιούργησε το κανάλι SoulPancake. Ένα πείραμα με δείγματα, νέα άτομα, τα οποία μέσα από έναν διάλογο που ξεδίπλωνε τον χαρακτήρα τους, η σύζητηση μετατρεπόταν σε ένα «Μάντεψε ποιος» με τα δείγματα, να προσπαθούν να μαντέψουν ο ένας τα χαρακτηριστικά του άλλου.
Το αποτέλεσμα; Μια εφαρμογή της εικονας που τείνουμε να «δημιουργούμε» για ανθρώπους μέσω του χαρακτήρα τους. Ή αλλιώς μια πιο σύγχρονη παραλλαγή του «Don΄t judge a book by it΄s cover».
Γράφει ο Σπύρος Σπούρδος
