Εφόσον δεν έχεις κάτι να σας ενώνει, παρά αγάπη, χτίζεις αποστάσεις για το καλό και των δύο. Όχι γιατί απαραίτητα μισείς ή απεχθάνεσαι, αλλά γιατί γνωρίζεις εσένα και τον άλλον.
Τα τείχη που χτίζεις είναι για να δώσεις στον άλλο ελευθερία. Ελευθερία να δει και να αρχίσει κάτι καινούριο, επειδή τον νοιάζεσαι και θες το καλό του. Σας «δένουν» αναμνήσεις που δεν ανταλλάσσονται. Δεν αντικαθίστανται με τίποτα άλλο, είτε κάτι παλιότερο, είτε κάτι καινούριο.
Χτίζεις τείχη γιατί αμύνεσαι. Αμύνεσαι πρώτα από όλα για΄σένα, γιατί δε θες να ξεχειλώσεις αυτό που ένιωθες και να τραβήξεις αυτό που είχατε στο τέρμα. Δε θες να προδώσεις, γιατί πλέον δε νιώθεις το ίδιο. Δε θες να δώσεις ένα διαφορετικό στίγμα από αυτό που άφησες, δίνοντας δεύτερες ευκαιρίες. Οι άμυνες χτίζονται από την ανασφάλεια να μην καταφύγουμε σε κάτι σίγουρο και ασφαλές ή ακόμη και για να αποφύγουμε κάτι ανασφαλές.
Γνωρίζεις εκείνον και τον εαυτό σου και θες το καλύτερο για τον καθένα ξεχωριστά. Για αυτό φεύγεις. Για να μη φτάσει κάτι σε κορεσμό, στην υπερβολή. Γιατί κάποιες δεύτερες ευκαιρίες στοιχίζουν πολλά περισσότερα από ένα αντίο, ασχέτως τι κρατάει ο καθένας. Εσύ οφείλεις να εξηγήσεις και να δώσεις στον άλλο την ασφάλεια που θέλει. Να δώσεις απαντήσεις σε κάθε ερώτημά του. Γιατί θα ήθελες το ίδιο. Όλοι θα ήθελαν εξηγήσεις, ανεξαρτήτως του τι επιφυλάσσουν οι δεύτερες σκέψεις.
Τα σενάρια δεν εκλείπουν, όμως οι στιγμές δεν απαντούν σε όλα λάθος. Ίσως να θολώνουν, αλλά δεν προκαλούν ανασφάλειες. Κάθε συναίσθημα πηγάζει μέσα από στιγμές. Στιγμές που ίσως να παρερμηνεύτηκαν ή να επιβεβαίωσαν την αλήθεια. Ίσως να αλλάξατε και να θέλετε διάλειμμα από κακές στιγμές που υπερτερούσαν των όμορφων. Ίσως να μην μπορείτε να διαχειριστείτε καταστάσεις. Δεν φεύγεις, απλά δίνεις χώρο και χρόνο.
