Είμαστε τελικά κομπάρσοι στην ίδια τη ζωή μας; Ερώτημα βαθυστόχαστο και αναπάντητο ίσως στην ουσία του και όσον αφορά μία εις βάθος συζήτηση περί ψυχολογίας. Παρά ταύτα διάβασα σήμερα μία άποψη ότι τα social media μας έχουν οδηγήσει στο να μην είμαστε πια εμείς οι πρωταγωνιστές της ζωής μας. Ισχύει τελικά;
Ξυπνάς το πρωί γύρω στις 8, αν δουλεύεις όπως εγώ ή αν πρέπει να πας στη σχολή. Πας στο μπάνιο, ανοίγεις την καφετιέρα, φτιάχνεις το τοστ σου και μπαίνεις στο Instagram. Βλέπεις τα χτεσινοβραδινά stories, κάνεις tag σε διαγωνισμούς, κάνεις και 5-10 likes. Συνεχίζεις με Facebook, Twitter και ό,τι άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης διαθέτεις. Μετά σηκώνεσαι, ντύνεσαι και συνεχίζεις τη μέρα σου.
Σε έκανε αυτό να νιώσεις δυστυχισμένο, ανασφαλή ή ανεπαρκή; Εμένα πάντως όχι. Και ξέρεις γιατί; Γιατί τα προφίλ μου στα social media δεν τα δημιούργησα για να συγκρίνομαι με κανέναν follower. Τα δημιούργησα για να ενημερώνομαι, για να επικοινωνώ πιο εύκολα και γρήγορα με τους φίλους μου και για να χαζεύω, όταν ταξιδεύω πολλές ώρες ή απλά έχω ελεύθερο χρόνο.
Είναι γεγονός ότι πλέον είναι πιο εύκολο να ρίξεις μία ματιά στην κλειδαρότρυπα. Αλλά δεν σημαίνει ότι αυτό είναι κακό, αν δεν έχεις σκοπό να το χρησιμοποιήσεις για κακό. Παλιά οι άνθρωποι πήγαιναν στα καφενεία ή μαζεύονταν στις αυλές και αυτούς που μετανάστευαν στην Αμερική ή τη Γερμανία και ήταν φίλοι τους, τους ξαναέβλεπαν μετά από 10 χρόνια. Τώρα που η κολλητή μου είναι στην Ιταλία μιλάμε μέρα παρά μέρα στο τηλέφωνο, βλέπω τους φίλους της και μπορώ να συζητήσω μαζί της για την καθημερινότητα και τα προβλήματα της. Έχω μία ουσιαστική και συχνή επαφή.
Κι αν περνάς καλά και ανεβάσεις story με την παρέα σου, αυτό δεν σε κάνει ανασφαλή ή επιδειξία. Δεν είναι κακό να θες να μοιραστείς τη χαρά σου, όπως θα το έκανες αν πήγαινες για ένα καφέ με κάποιον και του περιέγραφες τη μέρα σου. Να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να βρουν μία δουλειά ή να προωθήσουν τη δουλειά τους με αυτό τον τρόπο.
Δεν θα αρνηθώ ότι κάποιες φορές παρασυρόμαστε από την ιντερνετική επαφή και ξεχνάμε την ουσιαστική, αλλά αυτό απέχει πολύ από τον εθισμό ή την ανασφάλεια. Οι εποχές αλλάζουν, τα μέσα επικοινωνίας αλλάζουν και όταν ξέρεις ότι τα χρησιμοποιείς, γιατί περνάς καλά, δεν γίνεται κομπάρσος της ζωής σου. Αντιθέτως, είσαι ο πρωταγωνιστής με τον δικό σου ξεχωριστό τρόπο!
